A raczej do mnie, do mojego domu, bo Antek mieszkał już wtedy ze mną. Widziałam, jak mój ukochany cieszy się z tego, że ma syna przy sobie i sama także byłam z tego powodu szczęśliwa. Wiele rozmawialiśmy, jak bardzo tęskni za dzieckiem i że chciałby, aby mały z nami zamieszkał. Nie miałam nic przeciwko temu. Mam nadzieję, że korzystacie Państwo z pomocy Poradni Leczenia Uzależnień oraz Klubu AA. W sprawie, o której Pani mówi warto skontaktować się z prawnikiem. Można szukać możliwości bezpłatnej porady, np. w fundacjach czy na wydziałach prawniczych uczelni wyższych. Może warto skorzystać też opcji rozdzielności majątkowej Współuzależnienie może dotyczyć osób będących w relacji z człowiekiem uzależnionym zarówno od konkretnej substancji, takiej jak alkohol, jak i zachowań, taki Kultura. Czy związek z więźniem i alkoholikiem ma sens? Marina Hulia o „Recydywiście”. Marina Hulia opiekuje się czeczeńskimi uchodźcami. „Dzieci z dworca Brześć” to jej dzieci. Aletei opowiada o innych swoich „dzieciakach” – więźniach z Rakowieckiej, z którymi pracowała. I o nietypowej miłości. ja, alkoholik. Cześć, nie wiem co już co robić ze sobą. Mam 26 lat i od 3 lat jestem alkoholikiem. Chodziłem już na AA, do psychiatry, do psychologa, w poniedziałek idę do terapeuty. Chodzi o to że moja dziewczyna dała mi ultimatum tygodniowe, że albo przestanę pić albo ze mną zrywa. Bardzo ją kocham. Justyna z domu wyprowadziła się w wieku 18 lat. Pomimo świetnych relacji z drugą żoną ojca nie chciała żyć z nim dłużej pod jednym dachem. czy chcę tkwić w związku z alkoholikiem 3aATTV. Skip to content zostac czy odejsc zostac czy odejsc2006-02-14T16:45:40+01:00 Przeglądasz 10 wpisów - od 31 do 40 (z 40) Elza widzisz sama po dzisiejszym dniu jak bardzojesteś emocjonalnie zniszczona przez to wszystko. Jeśli nawet dzieci uznały że lepiej było jak byłyście samemu to po raz kolejny apeluje do Ciebie zmien ten klimat nie możesz marnować nerwow oraz zdrowia Twoich dzieci. Myślę że Tobie samej należy się rownież spokojna przystan po tej podroży po niebezpiecznym oceanie….Masz w koncu prawo do szczęścia i nie odmawiaj go sobie. Nie usprawiedliwiaj, go spojż krytycznie na jego dokonania majace na celu odzyskanie rodziny…lub ich braki sama wiesz najlepiej co i jak jest nie tak jak być powinno. A jeśli dziieci podzielaja opinie to coż wiesz co robić tylko jeszcze musisz wybrać sposob realizacji tego planu… ¯yczę powodzenia i trzymam kciuki za sukces:):):) Anonim milosc niedojrzala:kocham cie poniewaz cie potrzebuje….milosc dojrzala :POTRZEBUJE CIE PONIEWAZ CIE ci powodzenia i dojscia do szczecia podjecia decyzji.. Anonim Elzo, czytam Twoj post i zastanawiam się czy tak wygladałoby dziś moje życie, gdybym nie odeszła od ojca mojego dziecka? Nie wyrwała się z tego obłędnego koła rozstan i powrotow. Może.. Elzo, nie napiszę Ci, tak jak wielu przede mna, byś zrobiła to dla swoich dzieci. Ja chcę ci powiedzieć, byś zrobiła to dla siebie! Nie marnuj życia, nie pozwol soba dłużej manipulować, nie daj dłużej szantażować się emocjonalnie! Przecież nie możesz mu pomoc. To mogłby tylko terapeuta. Jeśli Twoj maż nie chce szukać profesjonalnej pomocy, to jego wybor a Ty jesteś wolna, bo zrobiłaś wszystko, co mogłaś. Czas pomyśleć o sobie. Elzo, jeśli ty będziesz nieszczęśliwa, Twoje dzieci będa rownież. Oczywiście, każde dziecko potrzebuje obojga rodzicow, oczywiście odejście od męża, to wybor "mniejszego zła". Ale jednak mniejszego! Moj syn cierpi z powodu braku ojca (w koncu zapił się na śmieć), ale jak bardzo by cierpiał, żyjac z nim pod jednym dachem? Wiem jak bardzo, sama jestem DDA. I jeszcze jedno… Id¼ na terapię Elzo, id¼ dla siebie i , tutaj to powiem, dla swoich dzieci. Ja dopiero zaczynam. Wiem, że powinnam to zrobić, już tyle lat to wiem… Tyle lat się bałam zrobić ten krok, tyle zmarnowanych lat… Nie tylko ja cierpiałam. Moj syn ucierpiał na tym jeszcze bardziej. ¯ałuję tego bardzo. Ale wiem, ze lepiej pożno niż wcale. Ratuj się Elzo i Swoje dzieci. Jeszcze możemy być szczęśliwe. WIERZę W TO!!! Pozdrawiam Cię i życzę siły! Anonim Dziekuje za kolejne slowa wsparcia,ktorych wciaz bardzo wydarzenia w moim zyciu daly mi pewnosc calkowita co do slusznosci mego gorzej troche ale musze jest strach ktory wciaz paralizuje nie pozwala juz niedlugo……wiem,ze dam rade,musze….. :unsure: Anonim Alez mnie tu dawno nie TO siebie i dzieci od ciezaru zycia z chcialabym podziekowac tym ,ktorzy wspierali mnie w tatych ze dobrze zrobilam,choc bylo to cholernie miesiecy walki z soba,z emocjami…Pomogla mi rowniez terapia polroczna,ktora sobie sprawe ze swego wspoluzaleznienia,ze zycie ucieka mi przez a przedewszystkim moim mamy upragniony SPOKOJ,dzwigam sie powoli po ostatnich przejsciach i choc lekko nie jest-jest lepiej zyc na nowo,staram sie wciaz zmieniac siebie i swoje ,,myslenie,,i znow zaczynam wierzyc w lepsze i wam zycze z calego serca.. 🙂 Elzo Nie mialam okazji wczesniej sie wypowiedziec w tym temacie ale doradzilabym ci zebys odeszla. Dlatego bardzo sie ciesze ze to zrobilas. Ja naleze do tych dda ktorych rodzice sie nie rozstali i wlasnie ja marzylam o tym by wreszcie ktos zauwazyl co sie dzieje i mnie uratowal…marzylam o domu dziecka, rozwodzie rodzicow …czymkolwiek co by mnie uratowalo przed alkoholikiem pod jednym dachem… moj ojciec pil do upadlego caly miesiac…. 4 dni przerwy i na nowo…. koszmar.. uwazam ze zrobilas doskonale …znam dzieci wychowywane tylko przez matki ktore sa bardzo szczesliwe… zawsze im zazdroscilam spokoju w domu i usmiechnietej mamy, ktora z nimi rozmawiala i interesowala sie ich sprawami…pozdrawiam Anonim Dziekuje ci za slowa dla mnie jest to,ze czytajac o twoich ,,marzeniach,, slyszalam siebie z przed rowniez marzylam o domu dziecka,o spokoju,o przysieglam sobie,ze moje dzieci nigdy nie beda swiadkami picia,awantur…coz,zycie plata uwalniam sie od koszmaru ,zycia z alkoholikiem,dzieci rowniez ale poczatki sa jednak ze zaczynam uczyc sie cieszyc zyciem-wciaz powracaja ,,doly,,.ale wierze ze teraz bedzie juz tylko i dziekuje. 🙂 Witaj Elzo! Cieszę się, ze podjełas taka decyzję. Ale sama wiesz, że to dopiero poczatek tej drogi. Nie wierzę, że twoj maż pozwoli ci tak po prostu odejść. Pytanie jak sobie z tym poradzisz. Jestem DDD i DDA, moj maż też był alkoholikiem. Odeszłam po 9 latach. ¯yczę ci wytrwałości w podjętej decyzji 🙂 Anonim Dziekuje za kolejne slowa,ktore dodaja mi jak piszesz poczatek latwy nie jest ale dzieki wielomiesiecznej terapii zdaje sobie sprawe ze swojego wspoluzaleznienia .ktore doprowadzilo do tego,ze mimo ze sie z nim rozwiodlam po trzech latach o tyle lepsza sytuacje ze dzieli nas 350 km wiec kontakt jestem czujna,pracuje nad soba by uwolnic sie od wieloletniego jestem DDA i musze jak my wszyscy zmagac sie z trudnosciami zwiazanymi z moim charakterem,ale mocno wierze w to ze dam widze w sobie ogromna zmiane-tez dzieki tez nadzieje ze moje dzieci nie beda mialy kiedys zalu,ze musielismy sie przestawiaja sie,zmienily srodowisko i widze,ze jest im jeszcze ciezko sie przyzwyczaic. Ale przeciez pamietaja wciaz zapijaczonego wciaz tatusia,awantury,wstyd.. pewna ,ze dobrze zrobilam,zrobilam to przede wszystkim dla nich i mysle ze powinnam byla duzo wczesniej…I choc sprawy ,,zyciowe,,ukladaja mi sie dosc pomyslnie,to jednak jeszcze cierpie emocjonalnie,miewam ogromne doly,i tego nie moge zrozumiec. jeszcze raz dziekuje i pozdrawiam 🙂 Przeglądasz 10 wpisów - od 31 do 40 (z 40) Musisz być zalogowany aby odpowiedzieć na ten temat. Jestem 20 lat po slubie,na poczatku bylo chyba jak u wszystkich -bylo 3 dzieci najmlodsze ma 11 domek ktory przepisali nam tesciowie,powoli zylismy raz lepiej raz jakims czasie ja coraz czesciej zaczolem zagladac do kieliszka,ale zaznaczam ze nigdy po alkoholu nie bylem agresywny-co tez potwierdza zawsze 3 lata temu,calkiem przypadkiemzona wyjechala za granicena krotki sie jednak ze moze miec prace na dluzszu okresna legalu-podjelismy decyzje ze zostanie na jakis czas,staniemy na nogi czas minie i poczatku malzenstwa mam stala prace,zreszta do roku przed wyjazdem zony zaczolem pic juz codzien,lecz nie upijajac sie do spodu -ale zawsze na wyjezdaie zony zostalem z dziecmi, praca,tesciowa=ktora jest nie zastapiona i swietna=i otrzywiscie z alkoholem!Zaczolem sie leczyc i udalo sie od 2 lat jestem alkoholikiem nie w tym czasie prayjezdza do domu na choinkowe swieta i wakacje jest w domu okolo 5 miesiecy w wyjazdu zony zrobilismy remonty,ja staram sie byc jak najlepszy dla dzieci-dbam o dom-zona samaprztznaje ze bardzo sie staram i sie zmienilem,bylo fajnie mimo tu po ktorejs rozmowie na skypie nie rozlaczylem sie i zona tez, nie wiedzac o tym -poprostu przypadek?!!Ito co uslyszalemw jej rozmowie przez telefon ze znajomym,normalny szok,obled,koszmar!!!Napisalem jej ze slyszalem rozmowei zona przyznala sie ze sie - nie nie klotnie tylko rozmowy zreszta do tej pory sie nie wrocila na urlop,romowa na wyjezdziewe dwoje,byleby nie przy dzieciach i nie w powiedziala ze nie wie dlaczego sie tak stalo i ze zalujei ze juz nigdy--ze i tak tego nie wybaczylemi jakos to tlumaczylem sam sobie ze ja pilem,ona nie miala ciepla,czulosci byla samotna i oddalilismy sie od kochalem ja i kocham byla dla mnie wszystkim,ona tez mowila ze kocha i ze bedzie dobrze ze nigdy powrocie do domu staralismy sie normalnie zyc,poswiecalismy sobie i dzieciom wiecej czasu -jakies krotkie klotni wypominania normalna chcialem zapomniec-chcialem by to byl tylko zly sen i w to wierzylem,tak ja ze tez jak pilem to ja ranilem nie dalem jej ciepla uczucia sam nie wiem czego jeszcze- tez mi powiedziala ze sobie nie raz poplakala jak pilem i bylo jej ciezko i przyznaje jej urlopu i wyjazd do pracy bo umowa,przed wyjazdem przyzekala dala slowo i mialo byc tylko lepiej!!!Wybaczylem i wierzylem w jej wyjezdzie znowu odezwal sie dobry i znowu jej udowodnilem ze robi to co wczesniej-NIE nowa bol,cierpienie rozczarowanie-nie da sie tego opisac tak boli,normalnie rozmow powiedziala mi wprost ze mnie nie kocha i nie kocha nikogo innego ale nie jestem jej chce rozwodukocha dzieci ichce miec rodzine,ze chce byc czscesliwaw ztciu=dla mnie to chore=Ma prztjechac i czeka nas znowu trudny temat i jakies decyzje sam nie wiem ze ja kochammimo wszystko,ale ile razymozna wybaczac i cierpiec-ale chyba powoli trace do niej uczucie i milosc,sam nie wiem jak to nazwac -obojetnosc to co bylo we mnie do niej chyba jedno boje sie o dzieci,tak strasznie je kochami dla nich zrobilbym wszystko,by byly szczesliwe i mialy normalna mowize mamy szanse i ze moze byc jeszcze wszystko dobrze i ze to realne,ze potrzeba nam czasu -a wiem tylko ze narazie nie jestem jej do kraju nie ma mowy narazie tylko urlopy i nie dlugo dluzszy nie wiem mimo ze ja kocham chce ja zostawic dostac rozwod i tez jeszcze byc szczesliwy w zyciu bez kobiety ale szczesliwy-a nie kolejne rozczarowania bol i tego ze jestesmy skazani na siebie,wspolny dom i mieszkanie w nim, mam jakies odczucie ze bylbym wolny i nie zwiazany z by mi lzej,a ona nie wtedy robi co chce i tak mnie nie kocha,a nie znowu obietnice ,slowo a potem to ze potrzebujamy czasu by bylo jak dawniej ile i do kiedy,jak sie wybawi i stwierdzi ze moze sie ustatkowac bo juz wiek nie ten czy cos w tym rodzaju!Nie ufam jej juz i ne chce byc chyba z kims,kto chce miec tu rodzine,dzieci i meza a tamgdzies na wyjazdach chyba sienie da zyc i funkcjonowac w ciaglej udrecei bolu i jej klamstwach i vhyba tylko dla dzici sie powstrzymuje,bo chce by mialy rodzine o ile to mozna nazwac normalna czy to warte takiego cierpienia i niedlugim czasie ma zjadz na okolo 6 miesiecy. Czy jej wybaczyc kolejny raz i znowu wierzy i zyc nadzieja do nastepnego razu- nie wiem co musizlaby zrobic bym jej dalej ciagnac ten chory zwiazek tylko dla dzieci i jak glupiec wierzycze moze sie zmieni,ze naprawde potrzeba dlugo ma ten dlugi zjazd czy warto znowu wtbaczyc,czy to ma jakis sens-jestem na rozdrozui nie wiem co JEST LEPSZE by byla szczesliwa ,ale ja tez mam do tego prawo,do tej pory jestem jej wierny=moze glupi ale wierny=.CO MAM ROBIC JAKA DROGE WYBRAC,CZY DAC JEJ KOLEJNA SZANSE,CZY WIERZYC ZE SIE ZMIENI,NIEC NADZIEJE CZY CIERPIEC NADAL DLA TAKIE TRUDNE I TAK STEASZNIE BOLI --COOOOOOOOOOOO DALEJJJJJJJJJJJJ ????????? Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze. Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny. Brak ocen. Logowanie Nie jeste¶ jeszcze naszym Użytkownikiem?Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować. Zapomniane hasło?Wy¶lemy nowe, kliknij TUTAJ. Copyright © 2007-2021 39322 Unikalnych wizyt Powered by PHP-Fusion© 2003-2017 Portal zgadza się na powielanie tre¶ci w innych serwisach, pod warunkiem umieszczenia pod każdym skopiowanym tekstem następuj±cej informacji wraz z linkiem : Tekst pochodzi z portalu Tak samo jak ja, tak i ona kopiowała atmosferę domową. Może powinienem nadmienić na czym polegał mój problem. Mój ojciec bił matkę i tak samo jak on - ja również podniosłem rękę na moją żonę (to było zanim się to piekło z żoną zaczęło). Po prostu po kilku miesiącach nieustannych kłótni nie wytrzymałem i ją uderzyłem, święty by tego nie wytrzymał. Tak jest do dziś - awantury z powodu pieniędzy, jakikolwiek problem - wszystko zaczyna się od nowa. Najpierw żona krzyczy, potem krzyczy, a potem na mnie krzyczy. Ja po całym dniu krzyków nie wytrzymuję i pęka mi żyłka. Ale reaguję inaczej niż kiedyś, też na nią krzyczę (a potrafię krzyczeć). Tak właśnie sobie żyjemy od dziewięciu lat... Problemy w zasadzie są dwa: jeden to dzieci, a drugi to żona. Tak samo jak ona postępują jej brat i siostra oraz mama. Takie zachowanie to norma w jej domu. Powoli zaczynam siebie nienawidzić za to że doprowadziłem do takiej sytuacji, że mam troje dzieci w tak młodym wieku, a mam 30 lat. Teraz wiem, że zachowanie mojej żony się nie zmieni bo nawet nie chodzi na terapię. Ale jak powinienem i czy w ogóle powinienem od rodziny odejść? Co powiedzą moje dzieci po parunastu latach jak odejdę? Żona ma już syna z pierwszego małżeństwa, ale wiem że jak nie odejdę to ją po prostu... Proszę o szybką odpowiedź liczy się każda chwila... Pyton78 Pyton, chodzisz na terapię. Chyba jeszcze niezbyt długo... To nie jest stwierdzenie ani złośliwe, ani podchwytliwe - pojawiło mi się po słowach: "święty by nie wytrzymał". Bo to, że szlag Cię trafił, by nazwać rzeczy wprost - to jedno, ale by nawet po czasie uważać, że nie sama emocja, ale forma jej wyrażenia jest ok - to drugie. Cały czas Twoja przeszłość i dzieciństwo Tobą rządzą. Jednak już nie całkiem bezrefleksyjnie, sam piszesz: "tak samo jak on, podniosłem rękę". Już widzisz, że Twoje zachowanie to zachowanie "odziedziczone". Jesteś na terapii więc wiesz już, że ten spadek można odrzucić bo Ci przeszkadza, oddziela od ludzi i samego siebie. Mam nadzieję, że terapia pomoże Ci się odnaleźć w tym zamęcie z przeszłości i w tym, co teraz dzieje się w Twoim życiu. To, co mi się podoba w Twoim liście to to, że walczysz - o siebie uwolnionego z przeszłości, o swoje dzieci i o to, co one wyniosą z domu. To niezwykle cenne. Jesteś w trakcie terapii, świadomie się na nią zdecydowałeś, a to wielka sprawa. Gratuluję. Może warto żebyście już, albo za chwilę, razem pojawili się u Twojego terapeuty? A może do kogoś innego moglibyście chodzić na wspólną terapię? Tylko jak do tego doprowadzić? Jeżeli chcesz spróbować ratować ten związek, poproś o to żonę. Nie wiem jak bardzo i czy w ogóle jesteś świadom, że chcesz z nią dalej być (lub nie). Pytasz: zostać czy odejść? Nie odpowiem Ci na tak postawione pytanie. Mogę Ci natomiast zadać kolejne do tej kolekcji trudnych pytań - masz stuprocentową pewność, że na sto procent chcesz odejść? Że nic, absolutnie nic Cię nie trzyma? Jeżeli na "nie" jest chociaż tylko pół procenta, i nawet nie wiesz dlaczego czujesz, że coś Cię w tym układzie trzyma, to może warto sprawdzić, co się w tym ułamku kryje? Może potencjał kolejnych paru procent? Nie wiem, ale Ty też nie wiesz, a chcesz podjąć ważną, jak sam wiesz, decyzję. Jeżeli żonę poprosisz o podjęcie próby "ratowania Waszego związku" bez asekuracyjnego pancerza pt. " nie myśl, że mi na tym zależy" wtedy odkrywasz się przed nią ze swoimi uczuciami. Nawet, jeżeli te uczucia to tylko nadzieja, że może być tak, jak kiedyś było. Wtedy dajesz sobie, Wam i waszym dzieciom, szanse. Co masz do stracenia? Czy może być jeszcze gorzej? Pewnie może, ale czy tego chcesz? Twoja żona jest DDA. Ty też. Sam wiesz, jak wiele bólu i złości musi w sobie pomieścić dziecko w takiej rodzinie, by móc w niej żyć i przetrwać. Ty dojrzałeś do zmiany, do skonfrontowania się z przeszłością. Twoja żona być może jeszcze nie. Ale macie dzieci (w sumie czworo dzieci zależy do tego, co się między Wami dzieje). Spróbuj więc dać żonie to, co spowoduje, że pozwoli sobie na uczucia inne niż tylko złość, bez obawy, że ją z tym odrzucisz. Jak to zrobić? Tu będzie banalnie - zaryzykuj i jeśli to prawda, to powiedz, że Ci zależy na tym związku. Jeśli będziesz odważny to dodaj, że także na niej i Waszej rodzinie. Spróbuj. Masz 30 lat i dobrze Ci będzie ze sobą za parę lat jeśli będziesz miał świadomość, że próbowałeś. Mam nadzieję, że Tobie, że Wam, się uda. Powodzenia! J Masz problem? Napisz do naszego eksperta! „Kiedy mężczyzna pije, to dziewięć na dziesięć kobiet tkwi przy nim i podejmuje walkę, by mu pomóc. Kiedy pije kobieta, dziewięciu na dziesięciu mężczyzn ją zostawia”. O piciu kobiet i kulturze weekendowego picia rozmawiamy z terapeutą uzależnień Michałem Świerczkiem z Centrum Terapii Uzależnień w Koninkach. Jolanta Pawnik: Widzimy pijanego faceta i słyszymy, że poszalał. Widzimy pijaną kobietę i słyszymy, że jest żałosna. Z czego wynika taka różnica? Czy nie ma na to wpływu sposób wychowania kobiet? Od pokoleń przecież wpaja się nam poczuciu wstydu, konieczność bycia grzeczną i dobrze wychowaną. Michał Świerczek: Picie alkoholu przez kobiety to temat, który pojawił się w przestrzeni publicznej dopiero w drugiej połowie XX w. na tle rewolucji obyczajowej i zwiększającej się emancypacji kobiet. Wcześniej, jeszcze na początku tamtego wieku, powszechnie uważano, że alkoholizm dotyczy tylko mężczyzn. Brało się to przede wszystkim z tego, że kobiety, nawet jeśli używały alkoholu, robiły to najczęściej w zaciszu domowego ogniska. Nie było w dobrym tonie, żeby kobiety publicznie piły alkohol, a co dopiero nadużywały go. Nic dziwnego, że w takiej atmosferze uzależnienie było ukrywane. Co więcej, ponieważ dotyczyło raczej nadużywania alkoholi nisko- i średnio-procentowych, kobietom udawało się czasem ukrywać tę „skłonność” przez całe życie. W ogóle w tzw. „dobrym towarzystwie” do dobrego tonu należało ukrywanie nałogu. W społecznym odbiorze alkoholikami byli ludzie z marginesu społecznego. Zasady kobiecego picia były mocno skrępowane tradycją i kulturą, szczególnie sposobem postrzegania kobiet w społeczeństwie. Duży wpływ na postrzeganie picia kobiet miała ich stygmatyzacja. Mamy z nią do czynienia i teraz, choć w wielu sytuacjach kobiety piją na równi z mężczyznami. Zaczęło się to gwałtownie zmieniać wraz z postępującą emancypacją kobiet. Kobiety także w tej sferze zaczęły dorównywać mężczyznom – pić publicznie, ostro, prowokować sytuacje sprzyjające piciu. Dalej wszystko zależało od kultury i środowiska w którym się funkcjonowało. W czasach komunistycznych nadmierne picie utożsamiano ze środowiskami robotniczymi a obok pijących mężczyzn pojawiały się, pijące z nimi, kobiety. Niestety pojawił się też alkohol wysokoprocentowy, który o wiele szybciej uzależniał i degradował kobiety, niż mężczyzn. Jeśli facet upije się i narobi dziadostwa w towarzystwie, to mówi się, że dobrze się bawi. Kobietę w podobnej sytuacji ocenia się moralnie, odwołuje się do tego, co jej wypada, a co nie. Tak samo jest i z innymi uzależnieniami, np. od seksu czy hazardu, które częściej dotyczą mężczyzn i łatwiej są im wybaczane. Kobietom jest gorzej. Dlatego mocniej maskują swoje uzależnienie, bez względu na to, czego ono dotyczy. Bardzo długo walczą, by się z nim nie ujawnić. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie umysłu Miralo, Suplement diety wspomagający odporność na stres, 20 kapsułek 20,99 zł Zdrowie umysłu Deep Focus from Plants 60 kaps. wegański 45,00 zł 90,00 zł Zdrowie umysłu Naturell Ashwagandha, 60 tabletek 18,15 zł Zdrowie umysłu Miralo Sen, Suplement na dobry sen, 20 kapsułek 20,99 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Michał Świerczek Kobietom jest gorzej niż mężczyznom. Dlatego mocniej maskują swoje uzależnienie, bez względu na to, czego ono dotyczy. Bardzo długo walczą, by się z nim nie ujawnić Poprzednia, słusznie miniona epoka, sprowadzała uzależnienie alkoholowe do patologii społecznej. Dlatego mamy bardzo silnie zakodowane poczucie wstydu i przekonanie, że alkoholizm to dno, demoralizacja i margines. Tymczasem zmiany społeczne, które wpłynęły na nowe modele picia, coraz częściej dotykają ludzi z tzw. wyższej półki. Wysoko funkcjonującymi alkoholikami są politycy, lekarze, celebryci, naukowcy, biznesmeni, księża. Do naszego ośrodka bardzo często trafiają ludzie z bardzo dobrym wykształceniem i wysoką pozycją społeczną. Co różni picie kobiet od picia mężczyzn? Tylko fizjologia? Kobiety łatwiej ulegają uzależnieniu od substancji psychoaktywnych niż mężczyźni. Proces ten przebiega u nich znacznie szybciej, jest o wiele głębszy a wychodzenie z niego trudniejsze. Michał Świerczek. Foto Jan Ciepliński Jeśli chodzi o różnice fizjologiczne, mężczyźni mają zwykle o wiele wyższą tolerancję na alkohol, ich organizmy lepiej radzą sobie z wydalaniem toksyn. Dlatego bardzo często proces uzależnienia trwa u nich dłużej. Różnica jest spora. W przypadku mężczyzn, którzy przechodzą inicjację alkoholową w wieku 18-19 lat, potrzeba nawet kilkunastu lat, by wejść głębiej w uzależnienie. W wypadku kobiet, które nadmiernie piją, taki proces dokonuje się często w ciągu kilku lat. Bardzo ważne jest, kiedy zaczyna się pić. Z roku na rok granica inicjacji alkoholowej obniża się coraz bardziej, słyszymy już o regularnie upijających się nastolatkach. W tym wypadku zagrożenie jest o wiele większe, ponieważ czasami jednorazowe upicie się do nieprzytomności może spowodować fizyczne uzależnienie. Tak dzieje się u dzieci, których organizmy nie są jeszcze przystosowane do takiej ilości toksyn. Jakie główne powody picia słyszy pan od uzależnionych, którzy przychodzą na terapię? Jeśli przeanalizuje się bardzo popularne obecnie picie weekendowe, zauważymy, że kobiety piją na równi z mężczyznami. Podstawowa motywacja takiego picia to odreagowanie tygodnia pracy i problemów codzienności , a często także, jak w przypadku singli, samotność. Michał Świerczek Kiedy mężczyzna pije, to dziewięć na dziesięć kobiet tkwi przy nim i podejmuje walkę, by mu pomóc. Kiedy pije kobieta, dziewięciu na dziesięciu mężczyzn ją zostawia Wśród ogólnych powodów picia większość ludzi wskazuje jednak nie ucieczkę czy zapomnienie, ale poprawę nastroju, potrzebę bycia w towarzystwie czy zrelaksowania się. Kobiety częściej piją w samotności, sięgają po kieliszek wieczorem, by odreagować stres nagromadzony w ciągu dnia, albo łatwiej zasnąć. Często dotyczy to kobiet, które na co dzień prowadzą dom, zajmują się dziećmi. Niestety z czasem wpadają w pułapkę uzależnienia. Jak dużo kobiet trafia do ośrodków terapii? W naszym ośrodku przeważają mężczyźni, choć zdarzyło się i tak, że pań było tyle samo, co panów. Rozmawiałem z wieloma kobietami, które zaczynały swój proces trzeźwienia dwadzieścia – trzydzieści lat temu. Na oddziałach psychiatrycznych czy odwykowych kobiet praktycznie wtedy jeszcze nie było. Powstaje wiele ośrodków terapii bazujących na nowoczesnych metodach terapii uzależnień, gdzie nie rozróżnia się płci pacjentów. Nie różnicuje się już także metod terapii dla osób uzależnionych od alkoholu, narkotyków, dopalaczy, leków, seksu, chorej miłości, hazardu czy – choćby w ostatnich latach – Internetu i gier komputerowych. W poznawczo-behawioralnych nurtach terapeutycznych zakłada się, że procesy uzależnienia, nałogowego myślenia czy regulowania uczuć są podobne. Kiedy w życiu człowieka nadużywającego alkoholu przychodzi moment, by coś ze sobą zrobić? Pijący bardzo długo nie przyjmują do wiadomości, że mają problem. Wyparcie, zaprzeczanie i samookłamywanie się – te postawy sterują życiem pijącego człowieka. Trwa to dosyć długo, bo bardzo wygodne jest przekonanie, że dopóki o tym oficjalnie nie mówimy, to jakby tego nie było. Im dłużej pijący nie przyznaje się przed innymi, że ma problem, może uważać, że nad nim panuje. Kto szybciej ma dość samookłamywania się? I więcej odwagi, by się przyznać? To zależy od rodzaju kryzysu, jaki pojawia się w życiu tej osoby. Bo rzadko kiedy motywem do walki z uzależnieniem jest coś innego, niż kryzys w życiu. Nie ma znaczenia czy to kobieta, czy mężczyzna. W przypadku mężczyzn wpływ na decyzję ma otoczenie – rodzina nalega, żona czy partnerka zagrozi odejściem czy odebraniem praw rodzicielskich. W procederze picia duże znaczenie psychologiczne ma praca, szczególnie dla mężczyzn. Uruchamia u alkoholika takie myślenie, że tak długo jak jest w stanie normalnie pracować i nikt niczego nie zauważa, tak długo nie ma problemu. Najczęściej jednak, wcześniej czy później, dojdzie do kryzysu. Ktoś zostaje przyłapany na piciu alkoholu w pracy, w coraz większej ilości firm są alkomaty i kontrole trzeźwości. Zdarza się też kontrola na drodze, teraz już rutynowo z dmuchaniem w alkomat. Takie kryzysy uświadamiają, że popijanie już dawno przekroczyło bezpieczne granice. Mówi się, że trzeba zobaczyć dno, a nawet dno dna. Gdzie ono jest u kobiet? U kobiet powszechnie piętnowaną sytuacją jest np. jazda pod wpływem alkoholu, często z dziećmi. Czasem upicie się do nieprzytomności w domu, upadek ze schodów, publiczna kompromitacja. Taki ewidentny kryzys wskazuje na to, że pewne granice zostały przekroczone. Niedawno na ekranach polskich kin pojawił się film „Zabawa, zabawa” , który bardzo dobrze pokazuje świat wysoko funkcjonujących alkoholiczek a oparty jest na autentycznych wydarzeniach. Jak już tak porównujemy picie u obu płci, warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną prawidłowość, która związana jest z bardzo szybką degradacją pijących kobiet. Kiedy mężczyzna pije, to dziewięć na dziesięć kobiet tkwi przy nim i podejmuje walkę, by mu pomóc. Kiedy pije kobieta, dziewięciu na dziesięciu mężczyzn ją zostawia. Mężczyzna walczący o pijącą partnerkę czy żonę ma większy wachlarz możliwości restrykcji, które są dla niej emocjonalnie ważne – straszy odebraniem dzieci, zakazem widzenia się z nimi, powiadomieniem rodziców, zepsuciem opinii w rodzinie. Kiedy okazuje się jednak, że wyjście kobiety z uzależnienia wymaga jego pomocy przez dłuższy czas, niektórzy panowie tacy chętni już nie są. Nie podoba im się, ile czasu trwa terapia, podejrzane stają się nowe znajomości, wyjazdy na spotkania wspólnot samopomocowych. Mam wrażenie, że panowie nastawieni są na natychmiastowe efekty terapii, tymczasem winna ona towarzyszyć osobie uzależnionej do końca jej życia. Zespół uzależnienia alkoholowego jest bowiem chorobą nieuleczalną. Można ją jedynie zatrzymać, a poprzez nieustanną pracę nad sobą, nad swoim rozwojem osobistym, emocjonalnym, duchowym, nie dopuszczać do jej ponownego uaktywnienia. Michał Świerczek Rzadko kiedy motywem do walki z uzależnieniem jest coś innego, niż kryzys w życiu. Nie ma znaczenia czy to kobieta, czy mężczyzna Jak piją teraz ludzie młodzi? To zupełnie inne picie, niż ich rodziców, czy tym bardziej dziadków. Kiedyś alkohol był jedyną substancją, która zmieniała świadomość młodego człowieka. Teraz do uzależnienia od alkoholu dochodzi często uzależnienie od narkotyków czy leków, czasem dopalaczy. Wszystko to używane jest często naprzemiennie, w zależności od sytuacji i stanu psychicznego czy aktualnych potrzeb. W zależności od tego, czy chcą wyluzować, czy podkręcić tempo życia, potrafią mieszać te środki, zmieniać. Bardzo mocno weszła w ich świat amfetamina, używana jako środek pobudzający przy nauce, pozwalający przez wiele godzin pracować na wysokich obrotach, nie spać przez kilka nocy. Ale też częstym wyzwalaczem dla innych substancji psychoaktywnych jest marihuana. Od niej zaczynają się eksperymenty, z czasem pojawiają się inne substancje i rusza lawina uzależnienia. Czy jakoś inaczej wyprowadza się z takiego uzależnienia? Jeśli chodzi o proces terapeutyczny, nie ma dużej różnicy. Jedyne co, to długość terapii, czasem jest potrzebny dłuższy czas, żeby organizm oczyścił się z toksyn a pacjent zaczął radzić sobie z koncentracją i zaczął racjonalnie myśleć. Pomówmy teraz o powszechnym obecnie trybie życia, który młodym ludziom układa świat. Wielogodzinna praca w tygodniu i weekend wypełniony alkoholem i innymi używkami. Wielkie picie w piątkową noc, powtórka w sobotę, trzeźwienie w niedzielę i trudny powrót do codzienności w poniedziałek. I znowu czekanie na piątek. Bardzo często zaczyna się od picia czy brania po pracy i w weekendy. Picia, które ma spowodować odreagowanie napięć psychicznych i stresu. Często dotyczy to także singli, którzy – nie mając obowiązków rodzinnych – właśnie w taki sposób spędzają czas. Świat i komercja pomagają dodatkowo, bo już od poniedziałku słyszymy o zaletach „piąteczku” i „piątunia”, kiedy będzie można wreszcie odreagować. Niestety z czasem rozciąga się to na inne dni tygodnia i może doprowadzić do pełnej utraty kontroli nad ilością wypijanego alkoholu i przejść w picie codzienne. Czy to jest główne niebezpieczeństwo picia w weekendy? Bardzo wiele osób uzależnionych zaczynało od picia towarzyskiego, potem weekendowego. Niestety, jeśli chodzi o uzależnienie alkoholowe, rozwija się ono w sposób niewidoczny dla człowieka. Na początku alkohol wielu ludziom coś załatwia i daje, picie jest społecznie akceptowane. Pijący rozpoznają alkohol jako pewien rodzaj dobra, które pomaga im lepiej funkcjonować w życiu. Wpadają jednak w pułapkę, bo okazuje się z czasem, że korzyści jakie przynosi do pewnego momentu picie alkoholu, są niewspółmierne do strat, jakie zaczyna się ponosić z tytułu uzależnienia od niego. Jak funkcjonuje człowiek, który oddaje całe weekendy używkom i utrzymuje się w stanie zamroczenia? Co dzieje się z jego produktywnością? Picie alkoholu często ułatwia nawiązywanie kontaktów, rozmiękcza system wartości, ułatwia przekraczanie granic. Obecność w pubie realizuje wiele potrzeb społecznych tego człowieka – bycia razem, wspólnej zabawy, zaspokajania popędów. Alkohol pełni rolę neutralizatora. Kiedy człowiek pije, nie przejmuje się odbiorem swojej osoby, konsekwencjami tego co robi. Z alkoholem łatwiej jest zapomnieć o trudnościach. To istotne korzyści, jakie wynikają ze stanu upojenia. Niestety stan ten kiedyś musi się skończyć. Gorzej jest, kiedy ludzie zaczynają potem poszukiwać tych samych efektów w trakcie tygodnia i zaczynają popijać na co dzień. Potem piją już nie tylko na szybki sen, ale też przed pracą. Od kiedy poznają dobrodziejstwo działania tzw. klina, ich problemy alkoholowe gwałtownie narastają. Dochodzi do znacznego upośledzenia kontroli nad ilością i czasem picia. Moim zdaniem weekendowi imprezowicze najbardziej boją się całkowitej zmiany stylu życia, która zwykle powoduje odrzucenie przez imprezowych znajomych. Obawiają się, że kiedy zaprzestaną pić, staną się mniej atrakcyjni towarzysko, że utracą dotychczasowe kontakty. Jak budować u siebie odwagę do zmiany? Dla każdego, kto zaczyna odczuwać niepokój związany z powtarzalnością weekendowych scenariuszy z alkoholem w tle, dobrym rozwiązaniem będzie przełamanie rutyny – zmiana otoczenia, wyjazd, zaangażowanie się w coś, co zajmie myśli i czas. Trzeba też, i to zwykle bywa najtrudniejsze, rozważyć całkowitą zmianę otoczenia. Żeby ludzie wokół nas nie kojarzyli się wyłącznie ze wspólnym piciem. To trudne, bo wypadając z towarzystwa, z którym przez dłuższy czas piło się towarzysko, można mieć poczucie niedopasowania, odczuwać samotność, która sprzyja sięgnięciu po butelkę. Z moich obserwacji wynika, że w większości przypadków wychodzi to jednak ludziom na dobre. I nie jest takie trudne, jak można byłoby uważać. Dla wielu osób imprezujących w weekendy to, że odpoczywanie może wyglądać inaczej, to wręcz odkrycie. To jakby alternatywna rzeczywistość. Po terapii ważną, by nie powiedzieć, fundamentalną rolę pełnią grupy samopomocowe. Najpowszechniejsze z nich to grupy wspólnoty Anonimowych Alkoholików, których w Polsce istnieje już blisko trzy tysiące. Ludzie znajdują tam pełne zrozumienie, nowe środowisko, nowych znajomych a z czasem nawet przyjaciół. Za tym idzie też całkowita reorganizacja dotychczasowego życia. Już w trakcie terapii wiele osób zawiązuje nowe znajomości, potem są wspólne mityngi, imprezy dla osób wychodzących z uzależnienia, wspólne wyjazdy. Osoba w procesie zdrowienia zaczyna funkcjonować zupełnie inaczej – na trzeźwo, kierując się zdrowym rozsądkiem, mając dobry kontakt z rzeczywistością. Trzeźwość daje wolność wewnętrzną i przywraca osobie uzależnionej szacunek do siebie, dojrzałość emocjonalną, pozwala na odbudowę więzi rodzinnych, na życie w świecie wyższych wartości, głębszej świadomości. Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSC - do Forum Kobiet To miejsce zostało stworzone dla pełnoletnich, aktywnych i wyjątkowych kobiet, właśnie takich jak Ty! Otrzymasz tutaj wsparcie oraz porady użytkowniczek forum! Zobacz jak wiele nas łączy ... Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Posty [ 11 ] 1 2012-02-16 22:08:41 Ostatnio edytowany przez Anemonne (2012-02-16 22:13:42) effciunka Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-02-16 Posty: 7 Temat: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSC Witam, napewno na tym forum jest wiele kobiet ktore zyja z alkoholikami... Zalogowalam sie na tej stronie aby moc sie wypisac ludziom ktorzy byc moze mnie zrozumieja, pociesza. Wiec latwo mi nie jest, mam 21 lat, zyje z alkoholikiem od 5 lat. Z jednej strony mysle ze to czas stracony a z drugiej ze najwspanialszy. Czasem sie zastanawiam czy przypadkiem ze mna jest cos nie tak... Raz go kocham gdy jest trzezwy a raz nienawidze kiedy widze ta zachlana morde... Łatwo mowic-"Zostaw go", ale to ne takie proste... Chce mu pomoc ale zawsze jestem ta najgorsza, czyli [wulgaryzm],szmata itd... Moze ja powinnam sie zglosic do jakiegos specjalisty??? Prosze poradzcie co mam robic... 2 Odpowiedź przez effciunka 2012-02-16 22:10:46 effciunka Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-02-16 Posty: 7 Odp: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSCJesli ktos ma ochote, odwiedzcie mojego bloga; 3 Odpowiedź przez Anemonne 2012-02-16 22:14:15 Anemonne 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2009-09-08 Posty: 10,422 Odp: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSCNie używaj wulgaryzmów i nie pisz posta pod postem. Zapoznaj się z regulaminem forum! 4 Odpowiedź przez gnikutaing 2012-05-16 22:33:57 gnikutaing Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-05-16 Posty: 1 Odp: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSCNie ma czego takiego jak miłość tak na ludzki rozum. Człowiek sobie to wmawia jeśli jest w kimś zauroczony lub jeśli jest się dzięki tej osobie szczęśliwym. Jeśli jesteś nieszczęśliwa z kimś z kim jesteś w związku to radzę Ci pomyśleć czy ta osoba się chce zmienić i czy się zmienia puki jesteś młoda, bo kiedyś może być już na to za późno. Jak się wpieprzysz w ciąże to masz już lipe, mówie Ci to tak patrząc na to wszystko ze swojej strony. Wybór pozostaje tylko dal Ciebie oczywiście, jesteś młoda, nie musisz się pakować w związek, w twoim wieku inne dziewczyny bawią się na imprezach, szukają sobie chłopaka fajnego. Na wszystko w życiu jest czas, może chłopak się zmieni jak zobaczy że chcesz go zostawić. Nie bój się podejmować ważnych decyzji bo życie masz tylko jedno a do odważnych świat należy Ewcia 5 Odpowiedź przez dagmara84 2012-05-17 08:12:35 dagmara84 Tajemnicza Lady Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-05-08 Posty: 93 Odp: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSCwitaj effciunka. Chciałbym ci powiedziec co cie spotka jak nie odejdziesz. Zreszta smialo sprobuj go zmienic jak cie kocha to przestanie pic. Teraz masz najlepsza okazje by ci to udowodnil. Ja bym ci poradzila udac sie do poradni dla osob wspoluzalenionych ja tam chodze i jestem bardzo zadwowolona, bez nich sobie nie poradzisz. Moj maz tez taki byl tylko nie pil alkoholu teraz po 9 latach malzenstwa jest coraz gorzej bo zaczal naduzywac alkoholu. do tego sa dzieciaki i wszystkow widza . Ale powiedzialam DOSC. chodze na spotkania nie raz chcialam zrezygnowac z terapi ale po kazdym kolejnym spotkaniu bylam coraz silniejsza zrozumialam jaka krzywde mi maz wyrzadza zrozumialam ze albo to sie zmieni albo bedzie koniec teraz malymi kroczkami zaczynam robic to co mi doradzaja panie z poradni. Idz dobrze ci to zrobi. Mi to pomaga i mimo iz bylam juz na 6 spotkaniach dalej mam watpliwosci, ale chodze i jest sama siebie. Pozdrawiam/. 6 Odpowiedź przez Anula70 2012-05-17 10:57:52 Anula70 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-11-11 Posty: 1,145 Odp: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSC witam .Mam ten okres za sobą .Nie było łatwo tyle zmarnowanych szans i lat nic do niego nie przemawiało .Były wyzwiska i rękoczyny teraz jest spokój bo nie ma nas 'wspólnych spraw i wspólnego mieszkania .Ile może znieść kobieta - dużo !Niby jesteśmy słabą płcią ale to w głównej mierze na nas spadają obowiązki za czyny pijanego mena .Gdzie tu szacunek i uczucie ?Ja go nie widziałam wiec odeszłam i nie żałuję tej decyzji ani przez sekundę teraz wiem że żyję i nie ma tej niepewności co będzie - tylko dla tych co chcą być trzeźwymi alkoholikami ,reszta wraca do nałogu i to w bardzo krótkim czasie .Można tkwić w takim związku dla miłości ale to utopia bo jest tylko- Ja i mój wspaniały rausz -wtedy jestem bogiem mam odwagę i były ocknął się po 8 latach - ale mnie już to nie dotyczy -wyjdzie po leczeniu i wróci do nałogu tym razem już mi i dzieciom krzywdy nie zrobi i to jest dla mnie najważniejsze .Znalazłam dość siły by zlitować się sama nad sobą .Teraz jesteśmy szczęśliwa rodzinką- tylko ja i dzieci .Mimo upływu lat mam uraz do związków a na samotność nie narzekam- na każdego przyjdzie czas mój jeszcze nie nadszedł ot tak po prostu .Jesteś młoda pomyśl czy za parę lat nie będziesz miała do siebie pretensji że ulokowałaś litość nie tam gdzie trzeba ?Jeżeli widzisz szanse na ratunek dla niego to wmów mu że decyzja o byciu trzeźwym to jego i tylko jego zasługa niby działa - na niektóre jednostki . ,,Bycie Sobą nie jest grzechem jest zaletą i luksusem na który nas stać jeśli tylko tego chcemy" 7 Odpowiedź przez kjersti 2012-05-17 15:37:58 kjersti Redaktor Działu Prawo Nieaktywny Zawód: prawnik Zarejestrowany: 2008-02-25 Posty: 1,463 Wiek: 28 Odp: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSC effciunkaMoim zdaniem marnujesz życie. Jesteś taka młoda, a już tak cierpisz, co będzie później? czy to jest człowiek, na którego kiedykolwiek będziesz mogła liczyć? Kiedy będą problemy codzienności, dzieci? Jak to sobie wyobrażasz?Dopóki on sam nie grzmotnie o dno i nie postanowi się leczyć - nie pomożesz mu, a zniszczysz siebie. Chroniąc go przed konsekwencjami jego picia pomagasz mu w piciu trwać. "I don't even want to try to become the one who will save your halo." 8 Odpowiedź przez agunia 32 2012-05-20 13:24:31 agunia 32 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-05-19 Posty: 4 Odp: Zycie z alkoholikiem= się z wszystkimi poprzednimi odpowiedziami. Powinnaś dać sobie spokój z tym człowiekiem. Teraz jest jeszcze na to czas. Kochasz go kiedy jest trzeźwy - nawet jak będzie trzeźwy już nie będziesz chciała na niego patrzeć. Jak pojawi się dziecko sama nie dasz rady z alkoholikiem, brakiem kasy, strachem i przygnębieniem. Ja właśnie to przechodzę. Jestem w ciąży. Rodzę w lipcu. Mąż zaczął pić właśnie podczas daje rady sama zostanę z dzieckiem bo nie da się być z pijakiem. Ja dbam o wszystko a on tylko pije śpi i wyżera wszystko z starrcza mi na życie ale co go to obchodzi kiedy jest pijany. Mówi tylko 'daj mi spać". Kiedy robię pogadanki o problemie obiecuje że przestanie a za dwa dni jest to daj się!Powodzenia!wiem że to śmieszne że radzę Ci odejść a sama tkwię w chorym związku ale robię to dla się urodzi i nic się zmieni to odejdę. 9 Odpowiedź przez flores18261 2012-05-20 18:20:24 flores18261 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: Kucharz Zarejestrowany: 2010-11-24 Posty: 2,285 Wiek: 1984/5/06 (Bliznięta) Odp: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSC Moi rodzice mają problem z alkoholem domyślam się co czujesz ja na Twoim miejscu bym faceta zostawiła dobrze , że jeszcze Cię nie bije i nie ubliża takie życie to nie życie . Nie chcę tu pisać co muszę ja przechodzić z rodzicami ale nie raz dostałam od nich a raz jak byłam mała to tak dostałam od ojca , że w Szkole się długi czas nie pokazałam mógł mnie wtedy zabić ( najgorsze , że nie mam gdzie iść gmina nie ma wolnego lokalu bo brak pieniędzy. Wynajecie pokoju jest u nas drogie tak jak życie , dziewczyno uwolnij się bo jeszcze możesz to zrobić . Zauroczenie Tobą przeistoczyło się nagle w kxxx silną miłość. ? Namiętności Jego pocałunku nie da się ubrać w słowa. Za każdym razem jest coraz bardziej niesamowity. Bez Ciebie nie chcę przeżyć ani jednej chwili, bo nie ma nikogo takiego jak Ty. ONLY GOD CAN JUDGE ME 10 Odpowiedź przez magda060722 2016-04-20 18:09:42 magda060722 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2016-04-20 Posty: 5 Wiek: 25 Odp: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSCNie przejmuj się nie jesteś sama jak mój narzeczony jest trzeżwy jest wspaniały jak jest pijany bije mnie i wyzywa, Cięzko jest odejsc od takiej osoby . I smieszy mnie to jak inni pisza do Ciebie powinnas dać sobie z nim spokój bo ty dobrze o tym wiesz ale jednak kochasz go i niechcesz odejsc , z mysla ze przestanie pic, ale szczeze jestem w tej samej sytuacji tylko ze ja jestem z nim w ciazy gdyby nie ciaza raczej bym uciekla. 11 Odpowiedź przez Amethis 2016-04-20 21:13:37 Amethis Net-facet Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-01-12 Posty: 2,997 Wiek: ... tu i teraz ... Odp: Zycie z alkoholikiem= BEZRADNOSC magda060722 napisał/a:Nie przejmuj się nie jesteś sama jak mój narzeczony jest trzeżwy jest wspaniały jak jest pijany bije mnie i wyzywa, Cięzko jest odejsc od takiej osoby . I smieszy mnie to jak inni pisza do Ciebie powinnas dać sobie z nim spokój bo ty dobrze o tym wiesz ale jednak kochasz go i niechcesz odejsc , z mysla ze przestanie pic, ale szczeze jestem w tej samej sytuacji tylko ze ja jestem z nim w ciazy gdyby nie ciaza raczej bym napisał/a:Piszesz, że od 5 lat żyjesz z alkoholikiem, czyli wychodzi z rachunków, że od 16 roku życia??? Gdzie są twoi rodzice, rodzina???dziewczyny ostatni wpis jest z 2012 magda060722 napisał/a: ...ten twój alko, wcześniej nie dawał Ci znaków, że podjęłaś decyzje o ciąży??myślę że nie jest śmieszne pisanie żeby dać sobie spokój z nim, to jest meritum, jedni widzą dać sobie spokój = odejść, drudzy=zmienić siebie, nie koncentrować się na alkoholiku co czasem ma większy wpływ na alko niż walka z nim fakt że się wie, i fakt że się z tym nic nie robi!!!to jak "gdyby babka miała wąsy", jest częstą wymówką, zasłoną przed nieznanyma co ja zrobię, ja biednasama stwierdzasz że "raczej byś uciekła" "Wędrowcze, droga przepadła; trzeba ją idąc, odkrywać""Twoją rzeczywistą i ostateczną prawdą jest sposób, w jaki przeżywasz swoje życie, a nie idee, w które wierzysz" Posty [ 11 ] Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Zobacz popularne tematy : Mapa strony - Archiwum | Regulamin | Polityka Prywatności © 2007-2021

żyć z alkoholikiem czy odejsc