Rekinado 3: O rybia płetwa (2015) Najlepsze filmy o rekinach – Podsumowanie rankingu. Zanim jednak przejdziemy do naszego rankingu, warto wspomnieć, że temat rekinów w kinie nie jest zamkniętym rozdziałem. Wciąż pojawiają się nowe filmy, które kontynuują lub odkrywają na nowo fascynację tymi morskimi drapieżnikami. 15. Seria "Droga bez powrotu" (2003-2014), reż. Rob Schmidt, Joe Lynch, Declan O'Brien, Valeri Milev. Zdajemy sobie sprawę, że filmy z serii "Droga bez powrotu" są możliwie najbardziej stereotypowymi przedstawicielami horrorów klasy Z, z drętwą fabułą, słabym aktorstwem i wciskanymi na siłę scenami seksu. O eksperymentach psychologicznych w filmach. Siedzisz naprzeciwko aparatu emitującego elektrowstrząsy. Za ścianą znajduje się miły pan w średnim wieku, który ma odpowiadać na twoje Obłęd. The Jacket. Film. 1g. 43m. Thriller. 2005-05-13. Niemcy. Jack Starks (Adrien Brody) sierżant ciężko ranny w głowę podczas wojny w Zatoce Perskiej, powraca do rodzinnych stron - Vermontu. Pewnego mroźnego dnia podróżując bez celu spotyka na drodze matkę i córkę, którym pomaga uruchomić zepsuty samochód. Film jest dokumentem o nazistowskich eksperymentach prowadzonych w Gdańsku. Niemcy wykorzystywali tam tłuszcz z ciał zabitych więźniów i produkowali z niego mydło. Jednym ze świadków rezultatów tych szokujących praktyk był mieszkaniec Ostrowa Wacław Bernard, na relacjach którego oparto w dużej mierze cały, trwający prawie dwie Tłumaczenie hasła "eksperyment na ludziach" na włoski . esperimento sull'uomo jest tłumaczeniem "eksperyment na ludziach" na włoski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Chcę usłyszeć, jak bronią potworności i eksperymentów na ludziach. ↔ Voglio sentire come si difenderanno per le terribili atrocità e gli esperimenti sugli esseri umani». 6rA3Sg. Siedzisz naprzeciwko aparatu emitującego elektrowstrząsy. Za ścianą znajduje się miły pan w średnim wieku, który ma odpowiadać na twoje pytania sprawdzające umiejętność szybkiego uczenia się. Za każdą złą odpowiedź wymierzasz karę. Jak daleko posuniesz się w zwiększaniu siły wstrząsu? Czy wymierzysz dawkę śmiertelną? Psychologia to nie tylko spopularyzowane przez Woody’ego Allena psychoanalityczne podejście do życia, to nie tylko nieświadomość i freudowskie teorie o nieustannej walce id z ego i superego, ale również spore pole do studiowania ludzkich zachowań w eksperymentalny sposób. Czy na nasze zachowanie wpływa tylko osobowość i wychowanie, a może warunki, w jakich się znaleźliśmy? Wiele pytań o naturę człowieka i źródło zła pojawiło się w kontekście II wojny światowej, a psychologowie zaczęli się zastanawiać, co konstytuuje ludzkie zachowania. Kino od zawsze czerpie z życia. Szuka inspiracji w otaczającej rzeczywistości, dlatego też w końcu postanowiono opowiedzieć o Stanley’u Milgramie oraz Philipie Zimbardo i ich wkładzie we współczesną psychologię społeczną. Wiadomo, że film rządzi się swoimi prawami, scenariusz wymaga wartkiej akcji i wielu punktów zwrotnych, ale czasami życie może przerosnąć najśmielsze oczekiwania. Michael Almereyda w „Eksperymentatorze” przeprowadza przystępny wykład, biograficzną opowieść i etyczne rozważania. Choć film staje się pojemny tematycznie, nie do końca spełnia się jako efektowna hollywoodzka produkcja. Jeśli szukamy grozy i wiecznego napięcia, powinniśmy sięgnąć po kinowe thrillery z największymi budżetami. Opowieść o Stanley’u Milgramie to skromne patrzenie na przełomowe odkrycia, które mrożą krew w żyłach. Jest rok 1961, kiedy Milgram rozpoczyna swoje badania nad posłuszeństwem wobec autorytetu, a „Eksperymentator” dość wiernie stara się odtworzyć warunki i założenia badania. Almereyda skupia jednak oko kamery na osobowości psychologa. Pokazuje jego początki na uczelni, przeprowadzenie eksperymentu oraz jego późniejsze weryfikacje, ale gdzieś z drugiej strony przedstawia życie osobiste naukowca. Milgram staje się przewodnikiem po swoim świecie. Zwraca się bezpośrednio do widza, aby wyjaśnić zawiłości procesów psychologicznych, przytoczyć kilka teorii, jak i podzielić się swoimi przemyśleniami na temat otaczającej rzeczywistości i bieżących wydarzeń. „Eksperymentator” momentami tonie w dłużyznach, ma swoje przestoje i kompozycyjne powtórzenia, ale nie można mu odebrać racji w intelektualnym zaangażowaniu. W przystępnej formie dowiemy się o konformizmie społecznym zbadanym przez Ascha i wielu mniejszych badaniach przeprowadzanych przez Milgrama, który nieustannie szukał odpowiedzi na dręczące go pytania. Reżyser przedstawia postać o otwartym umyśle, która zapętlona w dążeniu do czegoś więcej, wydaje się tragiczna. Szczególnie wtedy, kiedy koledzy po fachu kwestionują wyniki badań i przerzucają niesfornego profesora z uczelni na uczelnię. „Eksperymentator” znajduje również miejsce na kwestie etyczne. W końcu osoby badane zostały zmanipulowane, okłamano je, wprowadzając w sytuację stresową (choć żadna osoba nie skarżyła się na negatywne psychologiczne skutki po zakończeniu badania). Film staje się doskonałym punktem wyjścia do rozważań przy eksperymencie przeprowadzonym przez Philipa Zimbardo na uczelni w Stanford. To, co u Milgrama zostało uznane za przekraczanie granic, w 1971 roku osiągnęło apogeum etycznego zagubienia w odkrywaniu mechanizmów społecznego działania. Alemeryda interesował się przede wszystkim człowiekiem, a Peter Sarsgaard jako Milgram ciekawie komunikował się w widzem, dzięki czemu momentami ma się wrażenie uczestniczenia w multimedialnym wykładzie. Do tego film przybiera formę laurki dla człowieka, który odszedł przedwcześnie, a jego zasługi nie zostały do końca docenione. Zupełnie inaczej jest we wczesnych filmach o badaniach Zimbardo, to one wysuwają się na pierwszy plan, spychając badacza gdzieś w cień. Zdaje się, że to właśnie eksperyment więzienny przeszedł do szerszej świadomości. Również reżyserzy częściej sięgali po ten o wiele bardziej filmowy niż statyczne badania Milgrama temat. Choć zamknięcie grupy mężczyzn w jednej lokacji może się wydawać mało atrakcyjne, to dynamika relacji pomiędzy nimi spokojnie wystarczy na nie jeden thriller. Philip Zimbardo losowo przydzielił uczestników badania do dwóch grup: strażników i więźniów. W piwnicach uniwersytetu odtworzył więzienne warunki, przygotował ogólne instrukcje postępowania i z uwagą obserwował, co się wydarzy. Działania badanych przerosły jego najśmielsze oczekiwania, a przez akty okrucieństwa i wyszukanej agresji eksperyment przerwano po sześciu dniach (początkowo miał trwać dwa tygodnie). Psycholog wybrał do swojego badania osoby przeciętne, studentów, którzy zamknięci w hermetycznym środowisku niemal natychmiast przystosowali się do powierzonych im ról. Próba sił, testowanie granic wytrzymałości i psychiczne łamanie więźniów przybierało na sile z każdą godziną. Niemiecki reżyser Olivier Hirschbiegel postanowił wykorzystać podstawy założeń Zimbardo i puścić wodze fantazji w „Eksperymencie”. Europejska produkcja doskonale pokazuje, jak daleko można odsunąć się od inspiracji czerpanych z rzeczywistości. Reżyser rozciąga ramy gatunku, aby zmrozić widzom krew w żyłach, przekroczyć wszelkie granice i uwypuklić działanie zła drzemiącego w człowieku. Jego film zdecydowanie staje się luźną i mocno naciąganą inspiracją. Od razu otrzymujemy głównego bohatera, Tareka Fahda (Moritz Bleibtreu), który niczym James Bond wkracza do więziennego świata, aby zebrać informacje i opublikować artykuł w gazecie. Hirschbiegel dla równowagi zaprzęga romantyczną stronę Fahda i ofiaruje mu przypadkowo poznaną miłość. Sceny rozgrywające się w pozorowanym więzieniu przeplatane są onirycznymi wspomnieniami wzniosłych chwil z ukochaną. Sprawia to, że „Eksperyment” jest koszmarem psychologa i totalnym freestylem na temat efektu Lucyfera. Uczestnicy badania zgłaszają się na ochotnika po przeczytaniu ogłoszenia w gazecie. Po wielu (nieco dziwnych!) testach psychologicznych zostają przydzieleni do poszczególnych grup. Więźniowie przechodzą prawdziwe aresztowanie i z posterunku zostają przewiezieni do miejsca eksperymentu. Przyjmuje ich nieco demoniczny profesor wraz z asystentką, którym daleko do profesjonalizmu i zaangażowania. I wiele rzeczy zaczyna toczyć się rytmem znanym z oficjalnych opisów badania: więźniowie zostają rozebrani, ubrani w białe, długie koszule z nadrukowanym numerem, trafiają do cel, a strażnicy mogą używać wszelkich sposobów, aby panował ład i porządek. Dość szybko ustanawia się hierarchia, a bunt musi być tłumiony w zarodku. Osoby pilnujące doskonale wiedzą o zakazie używania przemocy fizycznej, więc zaczynają przyjmować psychologiczne metody łamania więźniów. W tle co chwilę dźwięczy muzyka rodem z horroru, a sytuacja nabiera rozpędu, ukazując coraz większą eskalację agresji. Wszystko byłoby dobrze, gdyby Hirschbiegel nie szarżował w wyolbrzymianiu ignorancji badaczy i zachowań badanych. W „Eksperymencie” poleje się krew, padną strzały, a więźniowie wezmą zakładników, aby przejąć kontrolę nad całą sytuacją. Takiemu obrazowi mówimy zdecydowane nie! Amerykanie, zachwyceni sukcesem niemieckiego filmu, sięgnęli po ten sam scenariusz. Zaangażowali dwa duże aktorskie nazwiska – Adriena Brody’ego i Foresta Withakera – oraz reżysera „Prison Break”, Paula Scheuringa. Filmowiec nie popełnił błędów swojego poprzednika i stworzył o wiele ciekawszą i wiarygodną opowieść, opierając się na antagonizmach postaci Travisa (Brody) i Barrisa (Withaker). Wyłaniają się oni jako główni bohaterowie, przypadkowi faceci, którzy stoczą miłą pogawędkę, polubią się, aby w piwnicach Stanford stać się zajadłymi wrogami. Barris jako strażnik przechodzi największą metamorfozę. Z niepewnego siebie dojrzałego mężczyzny mieszkającego z mamą staje się nadzorcą wymyślającym najbardziej wyszukane metody łamania więźniów. „Eksperyment” Scheuringa wychodzi od prostej tezy: człowiek ma wiele wspólnego ze zwierzęciem i jest z natury zły. Początkowe kilka minut filmu ukazuje obrazy atakujących zwierząt. Wędrówkę po zachowaniach fauny rozpoczynamy od much, a kończymy na lwach i słoniach. Każde z nich zabija, walcząc o przetrwanie czy swoją pozycję w stadzie. Czym człowiek różni się od zwierzęcia? Wydawać by się mogło, że świadomością, rozumem i kulturą, ale wszystkie te założenia odchodzą w cień, kiedy sytuacja wymaga od nas przyjęcia odgórnie narzuconych ról. W tym duchu pozostaje cały film, a w finale jedna z osób badanych stawia pytanie: „czy jesteśmy lepsi od małp?”. Pełna optymizmu odpowiedź brzmi: „tak, bo możemy coś z tym zrobić”. Wersja amerykańska przyjmuje moralizatorski ton, ale w większości fabularnych rozwiązań pozostaje bardzo blisko filmu Hirschbiegela. Oba filmy stawiają na efektowne ujęcia, emocjonalne zagrania i jednostkowych bohaterów, za którymi chce się podążać. Wiadomo, że o wiele trudniej opowiada się o zbiorowości, stąd na dużą pochwałę zasługuję najnowszy film „Więzienny eksperyment” Kyle’a Patricka Alvareza. Widać, że ten młody reżyser sięgnął po dokument „Cicha furia: Stanfordzki eksperyment więzienny” Kena Musena i porządnie odrobił psychologiczną lekcję na temat Zimbardo i jego założeń. To właśnie postać profesora wychodzi na pierwszy plan – staje się dowodem uwikłania we własne badania. Przestaje zauważać przekraczanie wszelkich granic etycznych, ustawia się w pozycji władzy i nie potrafi zrezygnować ze swojej mocy zarządzającego eksperymentem i fałszywym więzieniem. Alvarez stara się odtworzyć warunki badania, wchodzi z kamerą między uczestników i wiernie podąża za poszczególnymi wydarzeniami, które miały miejsce w ciągu sześciu dni. Nie sili się na nadmierne szokowanie i przerysowywanie zachowań, co zdecydowanie działa na plus i nie pozwala na ocenę filmu w tej samej kategorii, co dwie poprzednie produkcje. Amerykańskie kino niezależne bez wielkich nazwisk z powodzeniem oddaje poszczególne etapy badania, ale porusza też wiele humanistycznych zagadnień. Reżyser znajduje przestrzeń na rozważania nad silną wolą, zależnością, uzależnieniem zachowania od sytuacji, wpływem autorytetu (pobrzmiewa eksperyment Milgrama) oraz utratą tożsamości. Z dużą mocą wybrzmiewają słowa Zimbardo czy osób badanych, które zaczerpnięte z dokumentu, zostają wplecione w dialogi. Być może „Więzienny eksperyment” nie jest efektowny, a w dobie rozbuchanych i kolorowych wizji światów pełnych superbohaterów przejdzie bez echa, lecz wciąż pozostaje wartościowym filmem o człowieku i jego kondycji. Kino rządzi się swoimi prawami i nie można mieć mu za złe stawianie na zadziwianie i szokowanie widza. Jednak niejednokrotnie udowodniono, że mniej znaczy więcej, a skromnymi środkami udaje się przekazać o bardziej wartościowe prawdy niż hałasem i krzykiem wielkich produkcji. Omówione przeze mnie filmy, mimo wad, stają się ciekawym punktem wyjścia do dyskusji o naturze człowieka, a co więcej, niosą w sobie potencjał psychologicznej lekcji dla każdego widza. W końcu każdy z nas ulega wpływowi autorytetu, jest podatny na konformizm i przyjmuje różne role. Świadomość własnych działań i mechanizmów, które nami rządzą, jest pierwszym krokiem od zwiększenia samoświadomości. A jeśli kino ma nam w tym pomóc, to nie pozostaje nic innego, jak zatopić się w filmowy świat. Wirtualna rzeczywistość w filmach to nie tylko gry czy okazja do bycia kimkolwiek zechcesz, do przeżycia najbardziej ekscytujących uczuć i ucieleśnienia najśmielszych fantazji. Kinematografia uczy nas, że dzięki VR można rozwiązywać zagadki przestępstw i zapobiegać atakom terrorystycznym, odbywać karę więzienia i przeżywać prawdziwe inwazje obcych, w pełni doświadczyć uczuć drugiej osoby, a nawet zdobyć super inteligencję. Jesteśmy pewni, że oglądając (lub ponownie oglądając) te filmy w języku angielskim, możesz wyruszyć w ekscytujące podróże z bohaterami, a także podnieść poziom biegłości językowej. Ale jak dokładnie? Poprawiając umiejętności słuchania po angielsku i dodając nowe zwroty do słownictwa. Wszystko, czego potrzebujesz, to znaleźć filmy w swoich ulubionych serwisach streamingowych! Ready Player One (2018) Steven Spielberg, mistrz fikcji i najbardziej dochodowy reżyser wszechczasów, nakręcił powieść Ernesta Kline'a pod tym samym tytułem. Do 2045 roku życie na Ziemi zmieni się dramatycznie. Ludzie przeżywają w postapokaliptycznych ruinach, uciekając przed rzeczywistością do wirtualnego wszechświata zwanego „OASIS”. Jego twórca przekazał całą swoją fortunę i pełną kontrolę nad OASIS temu, kto rozwiąże wszystkie zagadki z lat 80., odnajdzie wszystkie klucze i Easter Egg, pokona miliony graczy i konkurencyjne korporacje. Source Code (2011) Czy wiesz, że syn Davida Bowie, Duncan Jones, jest odnoszącym sukcesy brytyjskim reżyserem z Hollywood, który stworzył film Warcraft? Wyreżyserował też thriller Source Code, coś w rodzaju Dnia Świstaka w wirtualnej rzeczywistości. Pilot helikoptera, Colter Stevens, wielokrotnie przeżywa na nowo ostatnie osiem minut życia jednego z pasażerów w eksplodującym pociągu. W tym czasie musi znaleźć terrorystę, rozbroić bombę i zapobiec atakowi. Ocena 7,5 na 10 możliwych na IMDB i Rotten Tomatoes sugeruje, że zdecydowanie warto obejrzeć ten film. Thirteenth Floor (1999) „Thirteenth Floor” pokazuje, jak ludzie wyobrażali sobie wirtualną rzeczywistość w dość odległym 1999 roku. Film oparty jest na powieści „Simulacron 3” autorstwa Daniela Francisa Galouye. Pomimo tego, że jest dość stary, nadal jest popularny. Symulacja przenosi graczy do wirtualnego Los Angeles 1937, gdzie mogą być kimkolwiek chcą. Wchodzą w interakcje z realistycznymi postaciami, które uważają się za prawdziwych ludzi. Jeden z twórców gry umiera, a jego kolega, podejrzany o morderstwo, bada zbrodnię w dwóch światach jednocześnie - rzeczywistym i wirtualnym. Tron (1982) „Tron” to najstarszy film na naszej liście, który znajduje się w prawie każdym rankingu filmów science fiction, które trzeba obejrzeć. Został nakręcony, zanim urodzili się niektórzy czytelnicy tego artykułu. Około 20 minut filmu powstało przy pomocy komputera, co jest niewiarygodne jak na wczesne lata 80-te! Tron był kiedyś prawdziwym przełomem w dziedzinie efektów specjalnych, a niektóre z nich do dziś wyglądają całkiem nieźle. ENCOM Corporation zwolniła dewelopera Kevina Flynna i przejęła autorstwo jego gier. Zakradając się do laboratorium nocą, chciał naprawić to, co się stało. Ale zamiast tego przypadkowo wszedł do świata swoich gier jako postać. Tron: Dziedzictwo (2010) Niemal 30 lat później „Tron” doczekał się kontynuacji, według której główny bohater nigdy nie wrócił do prawdziwego świata. Syn Flynna, haker Sam, wkracza do gry w poszukiwaniu swojego ojca i spotyka swojego złego klona, który zniewolił wirtualny świat i planuje zaatakować prawdziwy. Sam wsiada na motocykl, walczy, odnajduje swojego prawdziwego ojca i ratuje oba światy w rytmie soundtracku stworzonego przez Daft Punk. ExistenZ (1999) Fantastyczny thriller Davida Kronenberga opowiada historię Allegry Geller, najwybitniejszej twórczyni konsoli do gier bezpośrednio podłączanej do ciała, oraz jej nowej, wyjątkowej symulacji „ExistenZ”. Podczas prezentacji ktoś próbuje zabić Allegrę i uszkodzić konsolę. Ale razem ze stażystą granym przez Jude'a Law udaje jej się wkroczyć w wirtualną rzeczywistość, aby uratować swoje dziecko. Ender's Game (2013) W odległej przyszłości, pokazanej w adaptacji powieści Orsona Scotta Carda „Ender's Game”, wojna z kosmitami stała się rzeczywistością. Zwykłe wojsko nie jest w stanie wygrać bitew z nimi, ponieważ wymaga to zbyt niekonwencjonalnego myślenia. Dlatego też rząd wybiera najbardziej uzdolnione dzieci do specjalnych szkół. Tylko jeden z nich, Ender Wigger, zostanie dowódcą i poprowadzi statek kosmiczny wiodący ludzi na bitwę. Najpierw jednak musi trenować na wirtualnym symulatorze. Brainstorm (1983) Inną historią z fantastycznych lat 80. jest „Brainstorm” z Christopherem Walkenem i Natalie Wood. Grupa naukowców wymyśla hełm, który może odczytywać i zapisywać uczucia, emocje, myśli, wspomnienia, a nawet śmierć dowolnej osoby na specjalnej taśmie. Inna osoba nosząca ten hełm może zobaczyć i doświadczyć wszystkiego, czego kiedyś doświadczył poprzedni posiadacz. Pentagon potajemnie finansuje jego rozwój i po prezentacji rości sobie prawa do wynalazku. Wojsko planuje używać go do tortur, twórcy kategorycznie się temu sprzeciwiają. Otherlife (2017) Ren Amari opracowuje lek psychotropowy o nazwie Otherlife, który tworzy wirtualną rzeczywistość bezpośrednio w głowie osoby na podstawie jej myśli i wspomnień. O ile w prawdziwym świecie mija tylko ułamek sekundy, w wirtualnym człowiek przeżywa długie godziny lub dni. Rząd proponuje przetestowanie środka na więźniach, jako rodzaju wirtualnego więzienia. Ren Amari nie zgadza się, ale kiedy jej chłopak umiera z powodu nadużywania narkotyku, sama trafia do takiego więzienia. Gamer (2009) „Society” to survival reality show i kolejny przykład wykorzystania wirtualnej rzeczywistości jako kary. Gracze kontrolują ciała prawdziwych przestępców skazanych na dożywocie, a bohaterowie sami decydują, kiedy nacisnąć spust. Ten, kto przeżyje 30 rund, otrzyma zasłużoną wolność. Ale nikt nigdy nie był w stanie tego zrobić. Tylko jeden niesłusznie skazany więzień, John Tillman, był w stanie zbliżyć się do celu po 27 rundach. The Lawnmower Man (1992) Oto kolejny staruszek. W tym przypadku wirtualna rzeczywistość pomaga w eksperymentach medycznych. Niezupełnie rzetelny naukowiec, szukający sposobu na uczynienie człowieka mądrzejszym, przeprowadza eksperymenty na upośledzonej umysłowo kosiarce Jobe. Stymulacja mózgu chemikaliami i zanurzenie się w wirtualnej rzeczywistości ostatecznie zmienia obiekt w geniusza, niebezpiecznego dla całej ludzkości. Efekty specjalne są nieco, filmu nakręcono na początku lat 90-tych. Wciąż - oglądanie Lawnmower i nauczenie się z niego kilku linijek do wykorzystania w rozmowie będzie przyjemne dla każdego fana science fiction. Jakie są najlepsze filmy science-fiction wszech czasów? Aby odpowiedzieć na to pytanie, musiałem zmierzyć się z wieloma problemami. Jak ocenić czy uznane za genialne dzieło w latach 60-tych poprzedniego wieku jest lepsze od filmu jaki „wczoraj” widziałem w kinie? Jak ocenić, czy w danym filmie mamy do czynienia z „science”, czy już tylko z „fiction”? Co jest ważniejsze dla widza – wartka akcja, wspaniałe efekty specjalne, czy może niepowtarzalny klimat i świetna fabuła? Podobnych kwestii do rozwiązania było znacznie więcej. Zapraszam do zapoznania się z efektem mojej pracy. Sprawdź, jakie filmy SF uznałem za najważniejsze w historii tego intrygującego gatunku. Podziel się swoją opinią na temat rankingu i przedstaw swoje propozycje. Artykuł jest stale aktualizowany i – co bardzo mnie cieszy – mocno komentowany przez użytkowników. NAJLEPSZE FILMY SCIENCE FICTION SF Na skróty: Filmy SF TOP 10 Filmy S-F TOP 100 KOMENTARZE Polecam również roczne zestawienia: Filmy Science Fiction SF w 2022 roku Filmy Science Fiction SF w 2021 roku Filmy Science Fiction SF w 2020 roku Filmy Science Fiction SF w 2019 roku Filmy Science Fiction SF w 2018 roku Filmy Science-Fiction w 2017 roku Filmy Science-Fiction w 2016 roku Filmy Science-Fiction w 2015 roku Filmy Science-Fiction w 2014 roku Filmy Science-Fiction 2013 roku Filmy Science-Fiction 2012 roku Dobierając dzieła kinematografii S-F musiałem pójść na kompromis. W rankingu Top 100 znalazły się zatem zarówno klasyczne obrazy science-fiction, jak również filmy należące do podgatunków SF oraz mniej lub bardziej ocierające się o ten gatunek – jak cyberpunk, fantastyka, filmy postapokaliptyczne, a także nawet horrory osadzone w odpowiednich realiach. Przy ustalaniu listy brałem pod uwagę również filmy animowane, a nawet piloty seriali telewizyjnych. Prezentowana lista nie uwzględnia jedynie komedii umieszczonych w klimacie tego gatunku, a także popularnych ostatnio filmów z kategorii „superheroes movies”. Po wielu eksperymentach z rankingiem doszedłem do wniosku, że najlepszym rozwiązaniem będzie ustalenie kolejności jedynie dla pierwszej dziesiątki top filmów. Obsada poszczególnych miejsc jest tutaj naturalnie moją subiektywną oceną i zapewne każdy fan s-f inaczej ułożyłby hierarchię, dobierając nawet inne tytuły. Myślę jednak, że wielu zgodzi się z obsadą podium. Reszta dzieł została wyróżniona i przedstawiona na alfabetycznej liście – Top 100 najlepsze filmy Science-Fiction wszech czasów. Ustalanie hierarchii wszystkim filmom SF mijałoby się bowiem z celem. Ciężko jest określić, czy dany film jest lepszy od innego, jeśli oba mają zupełnie inne zalety. Najlepsze filmy science-fiction wszech czasów – Lista TOP 10: 1. 2001 Odyseja kosmiczna (1968, reż. Stanley Kubrick) Film ponadczasowy i w zasadzie jedyny idealnie oddający ogrom przestrzeni oraz kruchość istoty ludzkiej w stosunku do ogromu wszechświata. Odyseję prócz rewelacyjnej, wizjonerskiej fabuły, o wielu mocno alegorycznych wątkach, i doskonałych, jak na lata 60-te, efektów specjalnych, wyróżnia także wyborna muzyka symfoniczna – od melodyjnej, po wręcz psychodeliczną. Słuchając jej czuje się materializację kosmosu wokół nas. Odyseja dla współczesnego widza jest dziełem ciężkim w odbiorze i jak przystało na film z innej epoki dość nużącym oraz pełnym celowych dłużyzn, które jednak nadają mu niepodrabialnego klimatu. Film stał się ikoną gatunku i inspiracją dla wielu reżyserów oraz pisarzy S-F. Niemalże w każdym późniejszym filmie science-fiction można znaleźć nawiązania do dzieła Kubricka, co już samo w sobie jest cichym hołdem innych twórców dla najlepszego filmu gatunku. 2. Obcy: Ósmy pasażer Nostromo (Alien, 1979, reż. Ridley Scott) Jeden z tych filmów, który dzieli dzieła na te przed nim i po nim. Alien pokazał nam fantastykę podszytą nie tylko realizmem, ale wręcz naturalizmem. Pierwszy raz w historii kina zostaliśmy przeniesieni na pokład statku kosmicznego, w który mogliśmy uwierzyć. Kosmos nie był już wysublimowanym obszarem, po którym podróżują nadęci naukowcy, lecz okazał się miejscem zwyczajnej pracy prostych ludzi XXII wieku. Stał się także miejscem, w którym nikt nie usłyszy twojego krzyku. Więcej informacji o filmie można znaleźć tutaj: Film Alien – Obcy óśmy pasażer Nostromo. 3. Łowca Androidów (Blade Runner, 1982, reż. Ridley Scott) Film z nieprawdopodobnym, gęstym klimatem, podsycanym mistyczną muzyką Vangelisa. Poetycka wręcz wizja przyszłości stworzona przez Scotta hipnotyzuje widza, zapiera dech i zmusza do przemyśleń. Swoją popularność film zawdzięcza również trafnej wizualizacji portretu przyszłości, poprzez ukazanie konsekwencji postępu w kreowaniu sztucznej inteligencji i androidów, oraz problemów z jakimi już zaczynami się borykać, jak globalizacja, przeludnienie, zmiany klimatyczne czy naturalnie inżynieria genetyczna. 4. Obcy: Decydujące starcie (Aliens, 1986, reż. James Cameron) Czy to najlepszy film Camerona? Można polemizować, ale bez wątpienia to jedna z najważniejszych, najbardziej udanych oraz kompletnych produkcji. Reżyser przedstawił w nim realistycznie nie tylko armię przyszłości (USMC), ale także dał żołnierzom hordy przerażającego wroga. W efekcie widz otrzymał niewiarygodnie mrożącą krew w żyłach bitwę z bezwzględnym i jednocześnie fascynującym przeciwnikiem. Zainteresowanym całym cyklem „Obcy” polecam serwis Alien Hive poświęconą fenomenowi obcej rasy – Ksenomorfom. Więcej o samym filmie „Aliens” można poczytać tutaj: Film Aliens – Obcy: decydujące starcie. 5. Terminator 2 (1991, reż. James Cameron) Cameron dokonał rzeczy mistrzowskiej, gdyż potrafił zaskoczyć widza, pamiętającego przełomową część pierwszą sagi o „elektronicznym mordercy”, i stworzył dzieło jeszcze lepsze. Uzyskał to nie tylko poprzez przełomowe efekty specjalne, czy wciągającą fabułę, ale także przez niespotykaną wcześniej, futurystyczną muzykę Brada Fiedela. Wizja zniszczenia miasta eksplozją nuklearną, przy dźwiękach kompozycji Fiedela, na długo pozostaje w pamięci. Film cenię zwłaszcza za niepokój, jaki wprowadza u widza. Świadomość końca naszych dni i realizacja apokaliptycznej wizji Connor, wydają się bliskie, a widz podświadomie czuje, że nic, co w filmie się wydarzy, nie zmieni naszego przeznaczenia. 6. Coś (The Thing, 1982, reż. John Carpenter) Mało który film potrafił przerazić i zaszokować mnie równie mocno, co dzieło Carpentera. Niepodważalną zaletą filmu jest klaustrofobiczny klimat podsycany minimalistyczną i potęgującą trwogę muzyką Ennio Morricone. Najważniejsza jest jednak oryginalna atmosfera nieustannej niepewności i wszechogarniającej paranoi. Widz nie może być niczego pewnym i nawet ostatnia scena nie przynosi spokoju, lecz rodzi kolejne pytania. Warto podkreślić doskonałe efekty specjalne „starej szkoły”, wykonane bez udziału komputera. 7. Matrix (1999, reż. Andy & Larry Wachowski) Kolejny przełomowy film s-f, który wyznaczył nowe tory dla wszystkich twórców kinowej fantastyki. Wniósł także świeży powiew do gatunku, który zaczynał już wpadać w komercyjny dołek. Matrix przełamał utarte schematy, zaskoczyć widza burząc konstrukcję znanej nam rzeczywistości. Potrafił zahipnotyzować efektowną wizją przenikania się dwóch światów. Przykuwał do fotela dynamiczną akcją, kultowymi już scenami walk, w których pierwszy raz z tak dużym powodzeniem zastosowano efekt slow motion. Godna uwagi jest również rewelacyjna ścieżka dźwiękowa. 8. 2010 Odyseja kosmiczna (2010 – The Year We Make Contact, 1984, reż. Peter Hyams) Film byłby wyżej na liście, gdyby nie brak uniwersalnej i ponadczasowej fabuły. Wątek Zimnej Wojny zbyt mocno bowiem przeszył fabułę drugiej części Odysei Kosmicznej. Przymykając na ten element oko, otrzymamy jednak dzieło niemalże wybitne, znów hipnotyzujące muzyką klasyczną, wspaniałymi efektami i wątkami podpartymi autentyczną wiedzą naukową przekazaną reżyserowi przez wizjonera Arthura C. Clarke’a. Sceny kosmicznego spaceru astronautów na orbicie Jowisza oraz zapadanie się całej planety pozostaną już klasykami wśród obrazów science-fiction. 9. Ghost In The Shell (1995, reż. Mamoru Oshii) Nowatorski film animowany, niezwykle dopracowany technicznie. Zadziwia rewelacyjną animacją, niekiedy dającą wrażenie rzeczywistości. Doskonała, bardzo naturalna „kreska”. Główną siłą filmu nie jest jednak sama animacja, lecz przede wszystkim futurystyczny klimat. Obraz miasta przyszłości często zachwyca, miejscami szokuje oraz zmusza do refleksji podobnie, jak w „Łowcy Adnroidów”. Całą opowieść dopełnia nastrojowa muzyka Kenjiego Kawai. Warto wspomnieć, że wiele scen z GITS zainspirowało twórców „Matrixa”. 10. Gwiezdne Wojny: Imperium kontratakuje (1980, reż. Irvin Kershner) Lista Top 10 najlepsze filmy science fiction nie może się obyć bez najznamienitszej części kosmicznej sagi o rycerzach Jedi i wyznawców Ciemnej Strony Mocy. Można się spierać, czy film z pogranicza space-fantasy nadaje się gatunkowo do prezentowanej listy. Niemniej cała gwiezdna saga bardzo mocno rozkręciła kino sci fi w rozumieniu ogólnym i już przez ten fakt powinna znaleźć się w zestawieniu. Jest w tym sporo ironii, że najwyżej ocenianą częścią Star Wars jest film nie wyreżyserowany przez Dlaczego wybrałem akurat Imperium kontratakuje? Vader w tej części budzi największy respekt, jest niczym Terminator w dziełach Camerona. Każde jego pojawienie się na ekranie przy dźwiękach „Marszu Imperialnego” przyprawia o gęsią skórkę. Jest w pełni wiarygodny. Świetnie przedstawiono ogromną różnicę w sile militarnej między Imperium, a „słabymi” Rebeliantami. Perfekcyjnie zaprezentowano relację księżniczki z Hanem Solo. I to słodko-gorzkie zakończenie… Pozytywów było wiele, wiele więcej. Najlepsze filmy SF science-fiction wszech czasów – Lista TOP 100: [Sortowanie alfabetyczne po polskich tytułach filmów.] 12 małp (1995) 13 piętro (1999) 2001 Odyseja kosmiczna (1968) 2010 Odyseja kosmiczna (1984) 28 dni później (2002) Ad Astra (2019) Akira (1988) Arrival (2016) Avatar (2009) Battlestar Galactica – Pilot serialu (2003) Battlestar Galactica – Razor (2007) Blade Runner 2049 (2017) Bliskie spotkania 3 stopnia (1977) Brazil (1985) Coś (The Thing, 1982) Cube (1997) Czerwona planeta (2000) Dark Star (1974) Diuna (1984) Diuna (2021) Droga (The Road, 2009) Druga Ziemia (2011) Dystrykt 9 (2009) Dzień Niepodległości (1996) Dzień, w którym zatrzymała się Ziemia (1951) Equilibrium (2002) Europa Report (2013) Existenz (1999) Ex Machina (2015) Fahrenheit 451 (1966) Final Fantasy (Final Fantasy: The Spirit Within, 2001) Gattaca szok przyszłości (1997) Gatunek (1995) Ghost In The Shell (1995) Głębia (The Abyss, 1989) Gwiezdne Wojny: Atak klonów (2002) Gwiezdne Wojny: Imperium kontratakuje (1980) Gwiezdne Wojny: Nowa nadzieja (1977) Gwiezdne Wojny: Powrót Jedi (1983) Gwiezdne Wojny: Przebudzenie Mocy (2015) Gwiezdne Wrota (1994) Impostor (2002) Incepcja (2010) Interstellarr (2014) Johny Mnemonic (1995) Kontakt (1997) Krew bohaterów (1989) Księżyc (The Moon, 2009) Księżyc 44 (Moon 44, 1990) Kula (1998) Ludzkie dzieci (2006) Łowca androidów (Blade Runner, 1982) Mad Max 2 – Wojownik szos (1981) Mad Max: Fury Road (2015) Marsjanin (2015) Matrix (1999) Mechaniczna pomarańcza (1971) Melancholia (2011) Metropolis (1927) Miasto ślepców (Blindness, 2009) Mój własny wróg (Enemy mine, 1985) Mroczne miasto (1998) Mucha (1986) Nazajutrz (The Day After, 1983) Nie opuszczaj mnie (2010) Niepamięć (Oblivion, 2013) Obcy 3 (Alien 3 – wersja specjalna, 1992) Obcy: decydujące starcie (Aliens – wersja reż.; 1986) Obcy: Przebudzenie (Alien Ressurection, 1997) Obcy: ósmy pasażer Nostromo (Alien, 1979) Obi Oba – Koniec Cywilizacji (1985) Odmienne stany świadomości (1980) Oni żyją (They Live, 1988) Ostatni brzeg (On the Beach, 1959 + remake 2000) Pamięć absolutna (Total Recall, 1990) Pandorum (2009) Piąty Element (1997) Pitch Black (2000) Planeta Małp (1968) Powrót do przyszłości (1985) Predator (1987) Predator 2 (1990) Przeznaczenie (Predestination, 2014) Raport mniejszości (2002) Repo Men (2010) Robocop (1987) Saturn 3 (1980) Solaris (1972) Star Trek (Star Trek: The Motion Picture, 1979) Tajemnica Andromedy (The Andromeda Strain, 1971) Tajemnica Syriusza (Screamers, 1995) Terminator (1984) Terminator 2 (1991) THX 1138 (1971) Tron (1982) Ucieczka z Nowego Yorku (1981) Ukryty wymiar (Event Horizon, 1997) W stronę Słońca (Sunshine, 2007) Wojna Światów (1953 + remake 2005) Wyspa (2005) Zakazana planeta (Forbidden Planet, 1956) Zielona pożywka (Soylent Green 1973) Żołnierze Kosmosu (1997) Żona astronauty (1999) Czy lista TOP 100 najlepsze filmy sci-fi była dla Ciebie pomocna? Oglądaj filmy o szpitalu psychiatrycznym wtrochę interesujące. Jednak nie każdy może polubić ten gatunek. Powinien bardziej szczegółowo rozważyć ten problem. Istnieje teoria, że ​​każda osoba jest z natury szalona. To szaleństwo jest ukryte, ale w każdej chwili może wybuchnąć i całkowicie uchwycić umysł. Wiele filmów o szpitalach psychiatrycznych opowiada fascynujące historie i ujawnia prawdziwość tego przypadkowo wpadnie osoba zdrowatakiej instytucji medycznej, czasami trudno jest mu zachować zdrowy rozsądek. W filmach o takich instytucjach można łatwo stworzyć straszną atmosferę odpowiednią do horroru i thrillerów. Rozważ najlepsze filmy o szpitalu opowiada o eksperymentach w instytucjach medycznych"Wyspa Potępionych" została docenionadużo ludzi. Dlatego ta lista powinna zaczynać się od niego. Akcja rozgrywa się na wyspie dla przestępców, którzy stracili rozum. Jedna z pacjentek, Rachel, zniknęła bez śladu po placówce medycznej, a komornicy Chuck i Teddy wyruszyli, by ją odnaleźć. Na szczęście, na ich drodze jest wiele przeszkód. Na przykład burza dzieje się i odcięta jest energia zamiast badać Rachelpróbuje znaleźć zabójcę swojej żony, która również jest na wyspie. W końcu zostaje uwikłany w zeznania i dowiaduje się, że ludzie eksperymentują na wyspie - są szpitali psychiatrycznych"House of Fear" to kolejny film, któryznajduje się na liście filmów o szpitalach psychiatrycznych. Clark Stevens, absolwent szkoły medycznej, zostaje wprowadzony w życie w podobnej instytucji medycznej. Szpital jest zarządzany przez człowieka ze starej szkoły - dr Franks. Przestrzega surowych zasad i nie przyjmuje niczego nowego. Tajemnicze rzeczy dzieją się w szpitalu, takie jak znikanie pacjentów. Ponadto niektórzy pacjenci z nieznanych przyczyn są umieszczani w specjalnych komórkach. Clark wszystko to wydaje się bardzo przerażające, ale poważnie zamierza zrozumieć zjawiska nadprzyrodzone, które są opowiadane przez pacjentów. Ten film jest w stanie uchwycić ducha miłośnika filmu i zachować zainteresowanie przez cały mieszka w szpitalach psychiatrycznych, z wyjątkiem chorych?Film "Komnata" jest zbudowany na strasznymsekret, który zostanie ujawniony dopiero pod koniec filmu. Kristen wraz z kilkoma innymi pacjentami jest leczona w szpitalu psychiatrycznym. Po zmroku dziewczyna słyszy okropne dźwięki i zdaje sobie sprawę, że oprócz pacjentów, ktoś inny mieszka w szpitalu. Gdy ludzie zaczynają znikać w instytucji, Kristen próbuje uciec. Próbując to zrobić, okazuje się, że w rzeczywistości źródło dźwięków jest znacznie gorsze niż myślała. Jeśli chcesz oglądać filmy o szpitalu psychiatrycznym, to ten film powinien zostać wybrany ze szpitala psychiatrycznego za wszelką cenę!Działanie filmu "Przerwane życie"występuje na początku lat 70. Młoda dziewczyna o imieniu Suzanne Caysen dobrowolnie udaje się na leczenie do szpitala psychiatrycznego po nieudanej próbie samobójczej. Po ukończeniu studiów Suzanne postanawia zostać pisarką, zamiast iść na studia. Po powrocie do szpitala zdaje sobie sprawę, że nie potrzebuje opieki psychiatrycznej, w przeciwieństwie do innych pacjentów, ale nie jest tak łatwo wyjść ze szpitala. Suzanna jest inspirowana działaniami pacjenta Fox. Jednak nie wiadomo, do czego mogą swoją niewinność za pomocą duchaMiranda Grey jest ekspertem od tego, co jestlogiczne, racjonalne; ekspert w zdrowym rozsądku. Ona i jej mąż pracują w szpitalu dla przestępców z upośledzeniem umysłowym. Pewnego dnia Miranda musi czuć twardy system leczenia w szpitalu. Jest oskarżona o zabicie własnego męża, ale lekarze nawet nie próbują słuchać i rozumieć, co dzieje się w duszy pacjenta. A co, jeśli ona nie jest niczemu winna? Obraz "Gothic" jest w stanie utrzymać napięcie fanów filmowych aż do samego końca. Poza tym ten film może się pochwalić niezupełnie standardowym umrzeć, żyć dalejWeronika próbuje popełnić samobójstwo. Jej próba kończy się niepowodzeniem i zostaje wysłana do szpitala psychiatrycznego na leczenie. Kiedy dziewczyna budzi się, dowiaduje się, że ma poważne problemy z sercem, z powodu których ma bardzo niewiele do życia. Takie zdanie nie powinno wystraszyć osoby, która próbowała popełnić samobójstwo. Ale może Veronica może przezwyciężyć chorobę i znaleźć motywację do życia? Zobacz film "Veronica Decides to Die" i dowiesz się, jak to się skończy. Powinieneś zwrócić uwagę na ten film, oglądać filmy o szpitalu w instytucji psychiatrycznejWchodzi Charles Boyer, były policjantszalony dom. Ma chorobę Alzheimera. Jednak nawet w szpitalu instynkt policjanta go nie opuszcza. Kiedy pacjenci jeden po drugim zaczynają umierać, czuje, że coś jest nie w porządku. Karol zakłada, że ​​chorzy otrzymali pomoc w przejściu do następnego świata i zaczęli samodzielnie badać te incydenty. Film "Cortex" pomoże zrozumieć, co naprawdę dzieje się w uniknięcia kary mogą przyciągać Criminal Rendle McMurphy Triesunikać uwięzienia, udowadniając obecność zaburzeń psychicznych. Aby potwierdzić diagnozę, zostaje wysłany do szpitala psychiatrycznego, gdzie opiekuje się pielęgniarka Mildred Retchel. Jej straszliwy charakter i potworne podejście do pacjentów przeszkadza Rendle'owi, a on wraz z innymi pacjentami rozpoczyna walkę o wolność. Film "Lot nad kukułczym gniazdem" opowiada o tym, jak bohaterowi uda się się w czasie, aby uratować swoją przyszłośćJeśli jesteś zainteresowany tymi filmami psychicznymiSzpital, w którym jest wiele dziwnych chwil, to ten film jest dla Ciebie. Wracając po wojnie w 1992 roku, Jack spotyka na drodze matkę z dzieckiem. Jego wspomnienia kończą się w chwili, gdy podrywa go nieznajomy. Jack obudził się w sądzie i stwierdził, że został skazany na przymusowe leczenie w szpitalu psychiatrycznym za zamordowanie policjanta. Lekarz próbuje pomóc Jackowi poradzić sobie z amnezją, aby dowiedzieć się o wydarzeniach z tego dnia. Tajemniczo Jack wchodzi do 2007 roku, gdzie spotyka się z tą samą dziewczyną, którą poznał na drodze i dowiaduje się o swojej przyszłości. Sekrety i nadprzyrodzone cechy zostaną ujawnione w filmie "Kurtka", co powinno być psychiczny: dni i nocePsychiatryczne filmy dokumentalnerozprzestrzenianie się szpitali nie jest tak rozpowszechnione. Jednak wśród nich jest przyzwoita opcja. W tym filmie opowiemy o zamkniętym szpitalu psychiatrycznym znajdującym się w mieście Orzeł. W tej instytucji prowadzony jest intensywny monitoring osób, które popełniły poważne przestępstwa w swoim życiu. Absolutnie wszyscy pacjenci w szpitalu to osoby z ciężkimi upośledzeniami umysłowymi. Film będzie mówił o tym, jak są traktowani w tej placówce psychiatrycznej i jaka jest codzienna rutyna dla samych strasznych tajemnic instytucji psychiatrycznejSprzątaczka, Lisa Templeton, rozpoczęła swoją pracęjedna z instytucji psychiatrycznych. Ale radość z nowego miejsca nie trwała zbyt długo. Wszystko zaczyna się od momentu, w którym Liza nagle uświadamia sobie, że coś dziwnego i przerażającego dzieje się w murach establishmentu. Postanawia ujawnić historię tego szpitala. Ale jak poprawna była ta decyzja, można się przekonać dopiero po obejrzeniu filmu "Szpital Psychiatryczny Amityville". To arcydzieło filmu można przypisać do listy, która zawiera najstraszniejsze filmy o szpitalach można znaleźć w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym?Program telewizyjny "Searchers" stopniowo stał sięzdobyć popularność. Cały sens filmu polega na tym, że młodzi ludzie próbują znaleźć duchy. A żeby zwiększyć popularność swoich programów telewizyjnych, grupa ludzi telewizyjnych decyduje się na jedną noc w psychiatrycznej instytucji porzuconego typu. Pomimo wszystkich prób nikt nie był w stanie ich powstrzymać w drodze do celu. Ale jak dobry pomysł spędzenia nocy w takiej instytucji można znaleźć po obejrzeniu filmu "Grób-poszukiwacze".Próby wyleczenia pacjenta mogą przerodzić się w serię strasznych takiego obrazu jak horrorszpital psychiatryczny "Fobia", występuje w XIX wieku. Psychoterapeuta pomaga pacjentom pozbyć się wielu obaw. Stara się upewnić, że ich życie jest pełne, bez koszmarów. W tym filmie nie byłoby nic szczególnego, gdyby pewnego dnia do badania nie przybył dziwny pacjent, któremu nie pomagają żadne sprawdzone metody ani dobre przygotowania. Od tego momentu nocne koszmary zaczynają się w życiu samego mroczną i tajemniczą listęWszystkie te filmy o szpitalu psychiatrycznymmieć dość silny wpływ na entuzjastów filmu. Dlatego jeśli szukasz filmu, który może wzbudzić zainteresowanie i utrzymać go do czasu kredytów, powinieneś zwrócić uwagę na wszystkie arcydzieła kina. Z pewnością nie pozostawiają nikogo obojętnym. Powyższe zdjęcia to najlepsze filmy o szpitalu psychiatrycznym. Więc ciesz się oglądaniem! "Mydło z ludzi" - wstrząsający dokumentalny film o nazistowskich eksperymentach medycznych na więźniach w czasie II wojny światowej obejrzeli mieszkańcy Ostrowa Wielkopolskiego. Projekcja nie odbyła się w kinie, lecz w miejscowym ratuszu. Film jest dokumentem o nazistowskich eksperymentach prowadzonych w Gdańsku. Niemcy wykorzystywali tam tłuszcz z ciał zabitych więźniów i produkowali z niego mydło. Jednym ze świadków rezultatów tych szokujących praktyk był mieszkaniec Ostrowa Wacław Bernard, na relacjach którego oparto w dużej mierze cały, trwający prawie dwie godziny, film. Producentami filmu są mieszkający od dawna w USA bracia Mariusz i Jarosław Olbrychowscy. "Wspomnienia ludzi o przeżyciach sprzed 60 lat są wzruszające i szokujące. Film pokazuje historię dla ludzi młodych i w wieku średnim. Jest to cenne, ponieważ świadkowie tamtych strasznych dni umierają, a opinie niektórych środowisk niwelują całą prawdę o tamtych zbrodniach" - mówił po projekcji pan Jarosław Olbrychowski. Wacław Bernard wspomina, że to co zobaczył w Gdańsku w pierwszych dniach kwietnia 1945 r. było szokujące. "Postanowiłem, że muszę zadbać, aby te zbrodnie nie poszły w zapomnienie" - mówi. Zapytany przez dziennikarzy o tamte czasy opowiadał, że w Gdańsku widział betonowe kadzie w podziemiach tzw. Instytutu Anatomii Patologicznej, a w nich zalane jakąś cieczą poćwiartowane ludzkie zwłoki. Dyrektor muzeum w ostrowskim ratuszu Witold Banach powiedział po filmie, że w czasach swoistej rewizji historii i przypominania się sprawców jako ofiar, trzeba przypominać takimi filmami, jak to było w rzeczywistości. "Bracia Olbrychowscy przypomnieli nam o tych zbrodniach, a to jest dziś bardzo potrzebne" - powiedział pap

film o eksperymentach na ludziach